Ιδού ένα απόσπασμα:

 

«Ειλικρινά σαστίζω ακόμα που, ας πούμε, υπάρχουν άνθρωποι που μόλις μιλήσεις για αυτό που συμβαίνει δημόσια σκάνε σε τουιτέρια και φεϊσμπούκια καμιά φορά και σε κάτι συστημικούλικα απόβλητα μπλογκ τύπου δημοκρατία κι αρχίζουν την ίδια παραμύθα, που είχες φίλη τη Νατάσα, που η Σπείρα είναι ΜΚΟ... Μία μάλιστα, που μου ’κανε και τη φίλη, τόλμησε να ειρωνευτεί κι ένα θέμα υγείας, για τέτοια σκυλιά αγαρηνά μιλάμε, που τώρα θυμήθηκες ότι είσαι αντιμνημονιακός... που τώρα θυμήθηκες ότι είσαι ΣΥΡΙΖΑ; Γελάω αλλά... μου είναι πασίγνωστοι... και σόρι κιόλας, το καλοκαίρι του ’10, ευλογημένο, που ούρλιαξα στας Επιδαύρους, είχαμε ΠΑΣΟΚ! Το ’11 γύρισα όλη την Ελλάδα χειμών με εισιτήριο δέκα ευρώ, όταν αριστεροί συνάδελφοί μου τηλεφώναγαν και μου ’λεγαν ότι χαλάω την πιάτσα, Μάρτιο του ’11 ανέβασα το "Δε μασάμε" με την Αγλαΐα Παππά, δέκα ευρώ και πίτσα δωρεάν, μίλησα σε όλα τα ευρωπαϊκά δίκτυα, πήγα τον Αριστοφάνη στην Ευρώπη μιλώντας για τον ελληνικό πολιτισμό, κι ακόμα αυτά τα βλαμένα, που παίρνουν ζάναξ με τις χούφτες, μιλάνε... Τους πείραξε που είπα στον "Άλφα" ότι αυτή την κυβέρνηση δεν την έχουμε ψηφίσει, αυτή τη σαμαρομπενίτιδα – ή την ψηφίσαμε και κάνω λάθος; Ρε ούφα, οι τίμιοι πασόκοι, αυτοί που δεν τα πήρανε – υπάρχουνε και τέτοιοι –, είναι ουρά στον Κακογιάννη. Και γελάνε πολύ με την ελπίδα τους που ’γινε λογαριασμοί στην Ελβετία... Χαρακτηριστικό του "πειραγμένου" νεοφιλελέ... Η απόσταση από την ερωτική ζωή και ο φόβος του συναισθήματος... χαίνουσα πληγή... Λυπάμαι, αλλά το μπαϊγκόν το κουβαλάω διά παν ενδεχόμενο».