Όσοι ψάχνουν τη μετενσάρκωση της PJ Harvey τη βρήκαν στο πρόσωπο της Anna Calvi, όσοι ψάχνουν τη μετενσάρκωση των Black Sabbath τη βρήκαν στους ίδιους τους Black Sabbath, όσοι ορκίζονται στο όνομα της βρετανικής κιθάρας έχουν πρόχειρους τους Arctic Monkeys, τα ξαδέλφια της απέναντι όχθης του Vampire Weekend, εκείνοι που προτιμούν singer-songwriters έχουν καινούριο ήρωα τον Cass McCombs, οι νοσταλγοί του Prince τον αναζητούν στα ακροβατικά της Janelle Monae, το χιπ-χοπ χορεύει στον ασύμμετρο ρυθμό του Kanye West, όλοι μαζί προσκυνούν τον David Bowie και όλα βαίνουν καλώς στον πλανήτη μουσική. 
 

Το ντέφι ξαναπέρασε, απρόσμενα, στα χέρια των Arcade Fire. Mετά το φεστιβάλ χασμουρητού του Suburbs, το ολόφρεσκο και εθιστικό Reflektor ήρθε να διχάσει και να θυμίσει ότι η indie θα χρειάζεται να είναι μουρόχαυλη και αυτιστική. Μια μπάντα που επανεφευρίσκει τον εαυτό της μέσα από κάθε δίσκο είναι στο δικό μου κιτάπι άξια σεβασμού. Οταν όμως πρόκειται για μπάντα αυτού του βεληνεκούς, ο σεβασμός συνοδεύεται από υποκλίσεις. 

 

1. Arcade Fire - Reflektor

2. Anna Calvi - One Breath

3. Everything Everything - Arc

4. Cass McCombs - Big Wheen And Others

5. Janelle Monáe - Electric Lady 

6. David Bowie - The Next Day

7. Kanye West - Yeezus

8. John Grant - Pale Green Ghosts 

9. Arctic Monkeys - AM

10. Vampire Weekend - Modern Vampires Of The City

11. Black Sabbath - 13

12. The National - Trouble Will Find Me 

13. Queens Of The Stone Age - Like Clockwork

14. Depeche Mode - Delta Machine

15. These New Puritans - Field Of Reeds