Του Βασίλη Αδαμόπουλου (Βήμα 99.5)

 

Λοιπόν, θεωρώ ότι το 85% των ραδιοφώνων που άκουσα, εξέπεμπε έναν ανυπόφορο θόρυβο. Είτε επρόκειτο για λόγο, είτε για μουσική. Χαβαλές, αγοραίο "χιούμορ", επαναλάμβανόμενα κλισέ, δήθεν οργισμένα λογύδρια και δεκάρικοι της συμφοράς, ξεπερασμένο λαϊκοπόπ λανσαρισμένο ως φρεσκαδούρα, μπουζουκλερί της κακιάς ώρας, αθλητικές μπουρδολογίες κλπ κλπ.

 

Στην υπόλοιπη μπάντα συνάντησα ένα ακρόαμα από λίγο ως πολύ ενδιαφέρον. Είτε μου άρεσαν οι εκπομπές και η μουσική, είτε όχι. Το φοβερό λοιπόν είναι ότι οι σταθμοί που εξέπεμπαν τον κατ' εμέ ανυπόφορο θόρυβο, καθώς και άλλοι που έχουν μεταλλαχτεί σε σύγχρονα Mp3 εμφανίζονται στις επίσημες μετρήσεις ως ακαταμάχητοι στις προτιμήσεις των πολιτών. Ακόμα κι εκείνων των πολιτών που δηλώνουν ιδιαίτερα απαιτητικοί ακροατές.

 

Μετά από 27 συναπτά έτη διαρκούς υπηρεσίας του μέσου με το οποίο παραμένω τρελά ερωτευμένος, καταλήγω στο ακαταμάχητο συμπέρασμα: Τελικά ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε.