Στο Passport, λοιπόν, την (προηγούμενη) Πέμπτη. Αν δεν ξέρεις τι γίνεται εκεί μέσα και περάσεις τυχαία, πάει, έχασες την... μπάλα. Και όχι μόνο γιατί η Γαλάνη είναι Γαλάνη και καταλαβαίνετε τι εννοώ χωρίς να χρειάζεστε επεξηγήσεις, αλλά κι επειδή οι ζωντανές εμφανίσεις της Γαλάνη είναι πολύ περιορισμένες. Και ακόμα πιο σπάνιες οι περιπτώσεις που ανεβαίνει μόνη της στη σκηνή. Χρόνια είχε να το κάνει. Πέρυσι δεν βγήκε, πρόπερσι ήταν με την Αλεξίου, πιο πριν με τον Vassiliko κοκ. Πήγαμε πολύ πίσω.

 

Γι' αυτό σας λέω, δεν χάνεται η ευκαιρία. Κάθε Πέμπτη στο Passport, για τρεις ακόμα Πέμπτες σύμφωνα με το πρόγραμμα, αν και, όπως το βλέπω, θα τραβήξει λίγο παραπάνω. Ηδη, νομίζω, οι κρατήσεις για τις δύο επόμενες Πέμπτες είναι τόσες πολλές που έχουν μείνει ελάχιστα τραπέζια (και αν). Αξίζει το πρόγραμμα όμως. Λάθος λέξη το «όμως», αξίζει φυσικά. Τρεις ώρες γεμάτες με Δήμητρα Γαλάνη, με δικά της τραγούδια, αλλά και διασκευές, ένα χορταστικό πρόγραμμα, βάλσαμο θα έλεγα. Και με πολλές μουσικές εκπλήξεις. Μία θα σας αποκαλύψω μόνο: αξίζει να ακούσετε πώς δένει ταιριαστά το μουσικό θέμα του Twin Peaks (Αντζελο Μπανταλαμέντι) με ένα από τα τραγούδια της Δήμητρας.

 

Ηρεμα, cool, γλυκά, Πέμπτη βράδυ, νωρίς (10 ακριβώς αρχίζει, στη 1 τελειώνει), μακριά από την οχλοβοή του Σαββατόβραδου. Εξοδος 100% για μουσική ακρόαση. Και ψυχαγωγία. Γαλάνη πάνω απ' όλα, αλλά και μια καλή μπάντα με νεαρούς. Κι αυτή η επιμονή της Γαλάνη με τους νέους καλλιτέχνες; Η μεγαλύτερή της συμβολή σε αυτό που λέμε ελληνικό τραγούδι.
 

Τα εξαιρετικά φωτογραφικά στιγμιότυπα είναι από το φακό του Θανάση Ζέκου