Δεν είμαι κανένας ακτιβιστής υπέρ των μεταναστών, το αντίθετο θα έλεγα, ούτε καν στα λόγια, μόνο στα συναισθήματα. Ωστόσο αυτό που συνέβη στο Φαρμακονήσι άγγιξε πολύ κόσμο. Και όχι μόνο επειδή χάθηκαν 14 ψυχές (εννιά παιδιά!) αλλά κι επειδή οι συνθήκες του χαμού τους παραμένουν αδιευκρίνιστες. 

 

Δεν θέλω να πάρω θέση, ακόμα κι αν αδυνατώ να καταλάβω γιατί να λέει ψέμματα ένας χαροκαμένος πατέρας που έχασε πέντε παιδιά και κλαίει με λυγμούς μπροστά στην κάμερα. Ακόμα κι αν αδυνατώ να καταλάβω γιατί κάποιος να βγει να κατηγορήσει τους... σωτήρες του.
Τα γεγονότα όπως έγιναν στο Φαρμακονήσι παρουσιάζονται με δύο διαφορετικές εκδοχές: Οι επιζήσαντες μετανάστες λένε (1ον) πως τους... έπνιξαν οι λιμενικοί, «ήθελαν να μας βυθίσουν, μας πήγαιναν στην Τουρκία». Και μιλούν για πλαστές καταθέσεις, «μας έδωσαν έτοιμες καταθέσεις να υπογράψουμε, χωρίς διερμηνέα». Το Λιμενικό από την άλλη και η κυβέρνηση (2ον) τα παρουσιάζουν εντελώς διαφορετικά. Οι ήρωες του Λιμενικού, λένε, έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να τους σώσουν. 

---

Αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι (1)

---

Δεν θέλω να πάρω θέση όπως έκανε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ή το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι που έδειξαν να πείθονται από τις μαρτυρίες των μεταναστών. Δεν είναι δική μας δουλειά, άλλωστε, εμείς εδώ ασχολούμαστε με τα media. Οι περισσότερες κυριακάτικες εφημερίδες αποσιώπησαν τα γεγονότα (δείτε εδώ το ρεπορτάζ μας από το ThePressProject για το πως πέντε από τις μεγαλύτερες κυριακάτικες εφημερίδες δεν έγραψαν ούτε λέξη προχθές). Διότι, πέραν των ιδεολογικών και πολιτικών πεποιθήσεων του κάθε ΜΜΕ (σεβαστές, εννοείται!), προέχει η αλήθεια. Και, σίγουρα, το ρεπορτάζ. Και, φυσικά, η αντικειμενικότητα.  

 

Δεν ξέρω, επαναλαμβάνω, που κρύβεται η αλήθεια. Αλλά περιμένω από τα ΜΜΕ να διερευνήσουν όλες τις πτυχές του θέματος. Να μην θεωρήσουν ως θέσφατα όσα αναφέρει ο Υπουργός Ναυτιλίας της Πάολα Μίλτος Βαρβιτσιώτης ούτε το Λιμενικό. Να το ψάξουν το ζήτημα. Και να μην το... πνίξουν. Ειδικά τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι με μία ιστορία στην Αριστερά όπως ο Παύλος Τσίμας. Να πουν μία λέξη, τέλος πάντων, να δικαιολογήσουν το επάγγελμά τους ως δημοσιογράφοι (γιατί λειτούργημα δεν το λες με τίποτε)...