Μα πόσο cult είναι ο τύπος; Και πόσο σαν αυτόν, δεν υπάρχει άλλος στη μουσική σκηνή; Αν βέβαια έχεις πληρώσεις εισιτήριο και είσαι... κανονικός θεατής, το πιο πιθανό είναι να βλαστημάς μετά, να ρίξεις και κάνα διάολο φεύγοντας, χωρίς να σε έχει συνεπάρει, γιατί άραγε, το... μεγαλείο του Mark E Smith. Αν είναι να πηγαίνουμε σε μία συναυλία παίζοντας με τις πιθανότητες αν θα έχει όρεξη ή όχι ο καλλιτέχνης, να αγοράζουμε λόττο καλύτερα.  

 

Την Πέμπτη το βράδυ ωστόσο δεν έπαιζαν οι... σπουδαίοι Fall (στο Gagarin) αλλά οι παλιομοδίτες Blue Oyster Cult που είναι βουτηγμένοι στην... παρακμή. Οι οποίοι ανέβηκαν on stage, επιδόθηκαν σε ατελείωτα κιθαριστικά σόλα και ήταν, για τους επαΐοντες που προφανώς και δεν ασχολήθηκαν μαζί τους, κάτι το παρωχημένο και γραφικό. Ποιοι Blue Oyster Cult τώρα, τι να λέμε... Κι ας έμειναν περισσότερο από δύο ώρες on stage. Κι ας τίμησαν το αντίτιμο του εισιτηρίου που πλήρωσε ο κόσμος. Κι ας έπαιξαν live για πρώτη φορά μετά από χρόνια και το περίφημο Astronomy. Αυτά είναι ψιλά γράμματα, σημασία έχει για τους εγχώριους indie πρωτοπόρους η πόζα και το δήθεν. Ουκ εν το πολλώ το ευ βέβαια, σύμφωνοι.

 

Πάμε τώρα για το νέο μεγάλο καινούργιο -άγνωστο σε σας, φυσικά- όνομα που χάσατε όσοι δεν το είδατε live. Μία απίστευτη εμφάνιση από το νέο ανερχόμενο όνομα, άγνωστο ακόμα. Μπορούμε να σας το επιβεβαιώσουμε και οι 56 που ήμασταν εκεί: ήταν το live της χρονιάς. (Αν του χρόνου γίνουν γνωστοί, θα τους παρατήσουμε και θα αρχίσουμε τις λοιδορίες).