Ανά μέρα αλλάζουν και το όνομα του μαγαζιού; Πως την έχουν δει έτσι; Δηλαδή το Gagarin μπορεί τις Πέμπτες να λέγεται κάπως αλλιώς; Τι περίεργα πράγματα είναι αυτά... Τέλος πάντων, η βαριά ατμόσφαιρα του χώρου επηρέαζε λίγο την κατάσταση. Αυτά τα μάρμαρα στην είσοδο και τα τρεχούμενα νερά στον τοίχο.



Έστω κι αν ο Trentemoller ή οι Black Rebel Motorcycle Club έβαλαν τη δική τους σφραγίδα στο μαγαζί. Ωστόσο δεν είναι εύκολο να απεκδυθεί(ς) έναν μανδύα.



Γεμάτο χθες λοιπόν το... Acro, οι BRMC μάζεψαν περίπου τρεις χιλιάδες κόσμο, ασύλληπτο νούμερο για τις εποχές μας. Και ήταν και καλοί, πολύ καλοί. Το ευχαριστήθηκαν και οι ίδιοι. Αλλά να επιμείνω στον κόσμο - και ο Trentemoller είχε δύο χιλιάδες θεατές, επίσης πήγε πολύ καλά. Τι σημαίνει αυτό; Πως ακόμα και στην περίοδο αυτή της κρίσης που περνάμε, οι καλές συναυλίες μπορούν να μαζέψουν κόσμο.



Και μιλάμε για ένα κοινό που πλέον υπολογίζει το κάθε ευρώ. «Δεν έχω χρήματα για να πάω σε κάποιες συναυλίες, μόνο για το Plissken θα αγοράσω εισιτήριο το επόμενο διάστημα» μου έλεγε στο τηλέφωνο μία φίλη προχθές που δεν θα τους έχανε τους Black Rebel με τίποτε. Και όμως χθες είχε τρεις χιλιάδες κόσμο. Τρίτη, ημέρα Τρίτη και με βροχή. Όλα τα μπαράκια στο κέντρο ήταν άδεια στις 10 το βράδυ, η συναυλία όμως ήταν σχεδόν sold out. Αυτό σημαίνει καλό booking. Να ξέρεις ποιο όνομα πρέπει να κλείσεις και πότε.



Οι Black Rebel Motorcycle Club πάντως ήταν καταπληκτικοί, το Beat The Devil's Tattoo μόνο να δείτε στο βίντεο και θα καταλάβετε ακριβώς για το τι συνέβη χθες το βράδυ εκεί. Garage αγνό και ωραίο, ροκ αγαπημένο, αχ το είχαμε λίγο ανάγκη.



Και ο Trentemoller την Παρασκευή ήταν καλός. Με full band και με eighties διάθεση, είχε και γυναικεία φωνητικά, αναπόλησα λίγο τη Souxsie. Τρίτη βράδυ λοιπόν με όλο το λαό στους BRMC. Λονδίνο γίναμε ξαφνικά...