Ιδού ένα απάνθισμα στίχων, ένα ενδεικτικό δείγμα υψηλής ποιότητας ποίησης. Ο Γκάτσος δυστυχώς (ή ευτυχώς) πρόλαβε και πέθανε. 

«Έρωτά μου τοκογλύφε, γλείφε το κορμί μου γλείφε»

 

«Σκανδαλίζομαι, μονάχη μου αγγίζομαι, με μια γραβάτα σου ερεθίζομαι»

 

«Εσύ γιατί δεν ξέρω με κέρασες λικέρ, μα εμένα στην καρδιά μου δουλεύουν κομπρεσέρ»

 

«Αν θέλεις να ανοίξουν της καρδούλας μου οι πόρτες, βγάλε όλα τα ρούχα σου κι έλα με τις μπότες».

 

«Σκοτάδι, πισσοσκόταδο, μαύρο σκοτάδι πίσσα, σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο, σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο».

 

«Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες, θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες»

 

«Και όταν με παράτησες στα κρύα του λουτρού, δεν πήγα σε ψυχίατρο, δεν πήγα σε χαρτού.
Και όταν με παράτησες στα κρύα του λουτρού, ξενύχτησα και έκλαψα στην πολυθρόνα τη μπαμπού».

 

«Από τον πύργο της Βαβέλ, έφυγα νύχτα με το ΚΤΕΛ».

 

«Και καπνίζω πούρα για 'σενανε χαμούρα και καπνίζω πίπες για τα ψέματα που είπες / Κορίτσι μου γλυκό εγώ σε αγαπούσα, και μαλακία να έκανες εγώ σε συγχωρούσα.

 

Πάντα σε όλους έλεγα το πόσο σε ποθούσα και τα λεφτά μου τα καλά για σένα τα κρατούσα / Μπορεί να ήτανε σωστό μπορεί ναταν και λάθος, κανένανε δεν άκουγα απ' το μεγάλο πάθος.

Και εκεί απάνω η σχέση μας που ήτανε κανόνι, πετάς μια φράση πούστικια «θέλω να μείνω μόνη».

 

Χάλασα ένα μύριο σε κάρτες και δωράκια, τι μαλάκας ήμουνα δεν τα 'τρωγα σουβλάκια; / Για 'σενανε δεν άνοιξα μονάχα την καρδιά μου, ανοίξανε και οι τσέπες μου και 'φαγαν τα λεφτά μου».