Αλλά τι νόμιζες; Ότι άλλαξαν οι ίδιοι άνθρωποι; Αμ δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Γιατί είναι εύκολο να αποκηρύξεις τους κλέφτες του ΠΑΣΟΚ και τα λαμόγια της ΝΔ, σε τοπικό όμως επίπεδο συναλλάσσεσαι μαζί τους. Είναι εύκολο να σιχαθείς τον Βενιζέλο, τον Άκη, τον Γιάννο, τον Σημίτη, τον Ψωμιάδη, τον Παπαγεωργόπουλο, τον Λαλιώτη και τόσα άλλα καλόπαιδα, τις μικρογραφίες τους όμως τις χρειάζεσαι καθημερινά στο δήμο, στη γειτονιά, για το ρουσφετάκι, την εξυπηρετησούλα, το βολεματάκι, τον διορισμούλη, το νερό στο αυθαίρετο και τα στραβά μάτια στο μπαζωμένο ρέμα.

 

Βλαχοδήμαρχοι. Βλαχονομάρχες. Η μόνη διαφορά τους από παλιά είναι ότι τώρα δεν τολμούν να εμφανιστούν με τα παραδοσιακά τους χρώματα. Οι καραμπλέ προτιμούν να εμφανίζονται λευκοί με λίγο μπλε. Οι δε καταπράσινοι, αποκηρύσσουν το πράσινο, μην τυχόν και καταλάβει κανείς ότι είναι Πασόκοι. (Το ΠΑΣΟΚ, όπως όλοι οι σεσημασμένοι, είναι εξπέρ στην τέχνη της μεραμόρφωσης. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές ντύθηκε λευκή, αθώα περιστερά. Στις ευρωεκλογές θα ντυθεί κλάδος ελαίας. Κι από πίσω, ο ίδιος λύκος).

 

Εντέλει όμως, όπως έδειξε η επικράτηση των βλαχοδήμαρχων, είναι εύκολο να αποκηρύξεις το κεντρικό ΠΑΣΟΚ με τον ήλιο και την μπόχα. Το δύσκολο είναι να σκοτώσεις το ΠΑΣΟΚ που κρύβεις μέσα σου.