Μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια των τελευταίων ετών, που αγαπήθηκαν από το κοινό, είναι δικές του δημιουργίες. Τελευταία παραδείγματα, το καινούργιο τραγούδι της Τάνιας Τσανακλίδου (Δυο ψυχές – στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος) και το τελευταίο single της Ελένης Πέτα (Να μείνεις εδώ – στίχοι του ιδίου). Με την Ελένη Πέτα, μάλιστα, θα εμφανιστούν την Τρίτη 27 Μαΐου στο Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός. Η καλλιτεχνική αυτή σύμπραξη στάθηκε αφορμή για μια κουβέντα με τον Γιάννη Χριστοδουλόπουλο, για την οποία τον ευχαριστώ πολύ. 

 

Τι θα παρουσιάσετε με την Ελένη Πέτα στις 27 Μαΐου στην αίθουσα εκδηλώσεων του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού; 

Θα ακούσετε μερικά από τα πιο «συλλεκτικά» κομμάτια της Ελληνικής δισκογραφίας, καθώς και τραγούδια που πρωταγωνίστησαν στη μεγάλη οθόνη. Φυσικά, επίσης,  αγαπημένα τραγούδια από τη δισκογραφία της Ελένης, καθώς και τραγούδια που έχω γράψει για άλλες φωνές, αλλά και καινούργια κομμάτια. 

Πως σας φαίνεται αυτό το «άνοιγμα» του ιστορικού αυτού χώρου προς το ελληνικό τραγούδι και ρεπερτόριο;

Είναι ΧΑΡΑ μου η συναυλία αυτή σε ένα τέτοιο υπέροχο χώρο που τον έχει ανάγκη η Αθήνα όσο ποτέ να βρίσκεται στις επάλξεις.

 

Η συνεργασία με την Ελένη Πέτα πως προέκυψε;

Με την Ελένη γνωριζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια και έχουμε ξαναβρεθεί τόσο στη δισκογραφία της, άλλα και στο σινεμά, όταν της είχα προτείνει να τραγουδήσει κάποια τραγούδια μου και, γενικώς, είναι μια φωνή που εκτιμώ πολύ και λειτουργούμε όμορφα μαζί. Επί σκηνής βρεθήκαμε τον περασμένο χειμώνα στα τραγούδια της οθόνης, πήγαμε εξαιρετικά καλά και θελήσαμε να συνεχίσουμε μαζί και το καλοκαίρι στην Αθήνα.

 

Η δισκογραφία, όπως την είχαμε γνωρίσει στα προηγούμενα χρόνια, μάλλον καταρρέει. Ποια, βλέπετε να είναι, η διάδοχη κατάσταση και τι είναι αυτό που σας κάνει να θέλετε να κυκλοφορείτε καινούργιους δίσκους σήμερα;

Η δισκογραφία, όπως την είχαμε γνωρίσει, δεν υπάρχει καν. Το τραγούδι και η μουσική υπήρχαν στις ζωές των ανθρώπων και πριν βιομηχανοποιηθούν. Επιστροφή στην αλήθεια, στις ρίζες και στην άμεση επικοινωνία του έργου με το κοινό. Έτσι ξεκίνησε να εξαπλώνεται η μουσική και μετά γεννήθηκε η ανάγκη του ηχογραφήματος. Μόνο η ειλικρινής καλλιτεχνική προσέγγιση, από οποίο είδος και αν προέρχεται, μπορεί να χτίσει την επόμενη συνθήκη. Εγώ σε αυτό ελπίζω. Πρόσφατα έκανα μαζί με την feelgood records το label «solo» με πρώτη κυκλοφορία τις «Δυο ψυχές» με την Τάνια Τσανακλίδου, σε στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Στόχος μας είναι ακριβώς αυτό: σημερινά τραγούδια με αλήθεια που να αντέχει στο χρόνο. Εμένα αυτό με κινητοποιεί.

 

Η σύγχρονη τάση στην ελληνική μουσική παραγωγή είναι το «with a little help from my friends», που ίσως παλαιότερα ονομαζόταν «αφιλοκερδώς». Δέχεστε τέτοια βοήθεια για τις άλλες δουλειές σας; Αντίστοιχα, προσφέρετε κι εσείς βοήθεια στους φίλους σας που κάνουν δικές τους δουλειές;

Φυσικά. Για τους φίλους μου πάντα είμαι εκεί, οπότε με χρειαστούν, όπως κι εκείνοι σε μένα.

 

Ο Ράινε Μαρία Ρίλκε (Γράμματα σε ένα νέο ποιητή) έλεγε ότι το χειρότερο πράγμα που συνέβη ποτέ στην τέχνη είναι η κριτική...

Στην κριτική το θέμα είναι ποιος την κάνει και με τι σκοπό. Υπάρχουν φοβερά εύστοχες κριτικές, αλλά και άλλες ατυχείς. Η κριτική πρέπει να γίνεται, και να λαμβάνεται υπόψιν, από τον τελικό αποδεκτή, δηλαδή το κοινό. Επίσης, μια κριτική είναι πάντα τόσο υποκειμενική όσο και το γούστο του κάθε ανθρώπου. Μια μεμονωμένη κριτική μπορεί να πέσει έξω. Το συλλογικό αίσθημα ποτέ.

 

Μολονότι ξεκινήσατε και σαν τραγουδιστής την πορεία σας, έχετε επιλέξει το ρόλο του δημιουργού πλέον, που, αντίθετα από εκείνον του ερμηνευτή, δεν είναι τόσο προβεβλημένος. Θα επιστρέφατε πάλι στην «απέναντι όχθη»;

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Μπήκα στη δισκογραφία σαν συνθέτης το 2004 γράφοντας τραγούδια για πολλούς και σημαντικούς ερμηνευτές, ενώ και νωρίτερα από αυτό είχε προηγηθεί το σήμα των Ολυμπιακών αγώνων Αθήνα 2004, όπου ήταν το ντεμπούτο μου. Το 2008, ύστερα από πολλές συνεργασίες, έκανα έναν προσωπικό δίσκο με τον Νίκο Μωραΐτη (στίχοι) και ερμήνευσα κάποια τραγούδια που με αφορούσαν τότε. Κάτι που έκανα πάντα στις ζωντανές μου εμφανίσεις, είτε με τον Κραουνάκη, είτε με την Πρωτοψάλτη, είτε με τον Πάριο και άλλους. Δεν βλέπω όχθες και ιδιότητες. Βλέπω μόνο εργαλεία έκφρασης του αισθήματος. Εκφράζομαι κάθε φορά με έναν τρόπο που θα επιλέξω τη δεδομένη στιγμή.

 

Θυμάστε πότε ακούσατε για πρώτη φορά ένα τραγούδι σας στο ραδιόφωνο; 

Η πρώτη μου σύνθεση που άκουσα ήταν το σήμα των Ολυμπιακών αγώνων. Και το πέτυχα μέσα σε ένα μαγαζί ηλεκτρονικών υπολογιστών από μια τηλεόραση που έπαιζε κάτι σχετικά με τους Ολυμπιακούς που θα ερχόντουσαν. Ήταν το 2002. Τραγούδι μου πρέπει να ήταν το 2003 με τη Σπείρα – Σπείρα, αν θυμάμαι καλά, και το άκουσα στο ραδιόφωνο.

 

Ακούτε ραδιόφωνο σήμερα;

Ακούω ραδιόφωνο όταν οδηγώ. Το αγαπώ πολύ το ραδιόφωνο. Είναι το πιο σύγχρονο vintage μέσο που υπάρχει!

 

Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση, που κρατάει πολλά χρόνια, για τη σχέση της τέχνης με το βιοπορισμό. Βιοπορίζεσαι αποκλειστικά από τη μουσική; Η καλλιτεχνία, όταν είναι συνδεδεμένη με το βιοπορισμό, μπορεί να είναι ανεπηρέαστη;

Φυσικά και βιοπορίζομαι από τη μουσική. Από τα 18 μου. Έχετε δίκιο σε αυτό που λέτε για τη σχέση τέχνης και πιθανής έκπτωσης. Εγώ δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι μόνο για τα χρήματα που να μην χαίρομαι να το θυμάμαι κοιτώντας πίσω. Δεν μπορώ να παρακάμψω την αισθητική μου και τα «θέλω» μου ή τα «δεν θέλω» μου. Τα χρήματα θα φύγουν, το υλικό θα μείνει .Είμαι περήφανος για ό,τι έχω κάνει και αυτό δεν πληρώνεται με τίποτα.

 

Έχετε συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού (Νταλάρας, Πάριος, Τσανακλίδου κ.α.). Έχετε, στον τομέα αυτό, κάποια απραγματοποίητη επιθυμία/συνεργασία;

Έχω συνεργαστεί με όλους όσους θα ήθελα. Και πάντα αυτό συνέβαινε από μόνο του. Δεν επεδίωξα τίποτα. Δεν σημαίνει, επίσης, ότι κάνεις μια συνεργασία κάποια περίοδο με έναν άνθρωπο και έπειτα δεν ξαναβρίσκεσαι μαζί του. Με τον ίδιο άνθρωπο μπορεί να ξαναβρεθείς, μετά από χρόνια, αν είστε στην ίδια φάση. Για παράδειγμα, με τον Πάριο έχουμε κάνει τρεις δίσκους. Με την Τσανακλίδου ξαναβρεθήκαμε τώρα, μετά το 2009, και το απολαύσαμε ακόμα περισσότερο.

 

Με ποιο τραγούδι, ελληνικό ή (και) ξένο έχετε «κολλήσει» αυτό τον καιρό; Θα το ακούσουμε στις 27 του μήνα στον «Παρνασσό»;

Σας το φυλάω για έκπληξη!