Όσο περνούν τα χρόνια, γίνεται σαφές το μέγεθος αυτής της μπάντας, που ποτέ δεν επεδίωξε το προσκήνιο με τρόπους εκβιαστικούς ή φθηνούς, ακόμα και όταν ευτύχησε να μας προσφέρει πανελλαδικές επιτυχίες. Ουδέποτε τα Υπόγεια Ρεύματα αναζήτησαν τις «εύκολες λύσεις». Για όλους τους παραπάνω λόγους είμαι ιδιαιτέρως χαρούμενος για την συνέντευξη που μου παραχώρησαν με αφορμή την εμφάνισή τους στο Passport του Πειραιά, την Παρασκευή. Κι εκτίμησα ιδιαιτέρως την απουσία συγκαταβατικότητας στο λόγο τους. 

---

Στείλτε μας ένα mail στο [email protected] με subject «Υπόγεια Ρεύματα» και κερδίστε διπλές προσκλήσεις για το live.

---

 Τι θα παρουσιάσετε στη συναυλία σας στο Passport και ποιες ομοιότητες ή διαφορές θα έχει αυτή με/από παλαιότερες εμφανίσεις σας;

Γιορτάζοντας τα 20 χρόνια παρουσίας των Υπογείων Ρευμάτων, υπήρξε η ανάγκη να ανανεώσουμε ριζικά τον τρόπο που παίζουμε τα κομμάτια. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μεγάλη και αισθητή διαφορά στον ήχο του γκρουπ, σε σχέση με παλαιότερα χρόνια.
 

Το χειμώνα παίζετε σε κλειστούς χώρους και το καλοκαίρι σε ανοιχτές συναυλίες...

Έχουμε προτίμηση στους χώρους που σέβονται τους καλλιτέχνες αλλά, κυρίως, στους χώρους που σέβονται το κοινό.
 

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών, όλοι έχουμε ακροδεξιούς στον κοινωνικό μας περίγυρο. Εσείς γνωρίζετε ανθρώπους που ψήφισαν Χ.Α. και, αν ναι, ποια η συμπεριφορά σας απέναντί τους;

Στους χώρους που κινούμαστε, ακόμα κι αν υπάρχει κάποιος τέτοιος ψηφοφόρος, δύσκολα θα το ανακοινώσει δημόσια. Από την άλλη μεριά, ξέρουμε κάποιους που ψήφισαν τα κυβερνώντα κόμματα. Αυτό δεν είναι λιγότερο τρομακτικό για μας, ούτε μας προβληματίζει λιγότερο. Από εκεί και πέρα, δεν νομίζω ότι είμαστε οι άνθρωποι που θα γίνουμε ρατσιστές με κάποιον λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων και πολύ περισσότερο δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα δώσουμε πολιτική γραμμή στους φίλους μας.
 

Με τις συνεχόμενες εμφανίσεις, πρόβες και λοιπές υποχρεώσεις, μένει χρόνος για το καθαρά δημιουργικό κομμάτι; Πότε γράφετε συνήθως; 

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν έχουμε ούτε συνεχόμενες εμφανίσεις, ούτε συνεχόμενες πρόβες, ούτε ζούμε στους τρελούς ρυθμούς του ροκ εν ρολ. Αυτά είναι μύθοι. Ζούμε όπως όλοι. Περνάμε δύσκολα, πολλές φορές βαρετά κι άλλες φορές ενθουσιαζόμαστε. Απλά, έχουμε ένα πεδίο κι μια διέξοδο για να εκφράσουμε τις λύπες και τις χαρές μας. 
 

Ετούτη την εποχή ετοιμάζετε καινούργιο υλικό;

Αυτήν την εποχή ετοιμάζουμε καινούργια πράγματα και σύντομα θα τα δείτε.
 

Στην εποχή της κρίσης, θα περίμενε κανείς να ανθίζει το πολιτικό τραγούδι. Εντοπίζετε αυτή την τάση ή μήπως «επαναπαυόμαστε» στην δημιουργία του παρελθόντος; Ρωτάω γιατί εσείς ανατρέξατε παλαιότερα στα πολιτικά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου, επικαιροποιώντας και διασκευάζοντάς τα.

Πολιτικά είναι όλα τα τραγούδια, απλά εκφράζουν διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και διαφορετικές πολιτικές κουλτούρες. Δεν είναι, πάντως, καθόλου αναμενόμενο για μας, να ανθίσει οτιδήποτε σε μια εποχή βαθιάς και πολυεπίπεδης πολιτισμικής ισοπέδωσης, σαν αυτή που ζούμε.
 

Τι είναι για εσάς πολιτικό τραγούδι και ποια η διάκρισή του (αν υπάρχει) από το κοινωνικό; 

Τα τραγούδια εκφράζουν μια πολιτική και μια κοινωνική στάση, πάντοτε. Καλό θα ήταν να σταματήσει κάποτε αυτή η διάκριση του πολιτικού και του μη πολιτικού τραγουδιού. Ίσως τότε να φωτιζόταν καλύτερα η πολιτικοκοινωνική αντίληψη που έφερε η κουλτούρα του σκυλάδικου και του lifestyle, η οποία είναι ιδιαζόντως φασίζουσα και σκοταδιστική.
 

Είναι το πολιτικό τραγούδι «μονοπώλιο» της Αριστεράς; 

Δυστυχώς, το αριστερόμετρο μας έπαθε κάποια βλάβη  και δεν μπορούμε να μετρήσουμε ούτε την "αριστερότητα" της αριστεράς, ούτε και των τραγουδιών που ακούμε.
 

Ποιος ο ρόλος της τέχνης, και του τραγουδιού ειδικότερα, σε εποχές κρίσης;

Ο ρόλος της τέχνης είναι να είναι καλή τέχνη. Ο ρόλος του τραγουδιού είναι να είναι καλό τραγούδι. Τότε και μόνον τότε, επιτελεί το κοινωνικό του έργο. Τα υπόλοιπα είναι σοφιστείες και παραμύθια.
 

Τι θα κάνετε το φετινό καλοκαίρι από πλευράς εμφανίσεων; 

Θα δείξει, καλά να είμαστε και βλέπουμε.
 

Κατά το παρελθόν έχετε συνεργαστεί, τόσο επί σκηνής, όσο και δισκογραφικά, με μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής. Νοσταλγείτε κάποια από αυτές; Υπάρχει κάποια συνεργασία – «απωθημένο» για εσάς;

Νοσταλγούμε στιγμές, χαμόγελα, διαδρομές, αστεία και απρόοπτα. Θυμόμαστε όλα αυτά τα "ονόματα", όπως τα χαρακτηρίζετε, σαν ανθρώπους, σαν φίλους, σαν συνεργάτες και είμαστε περήφανοι που τους συναντήσαμε καλλιτεχνικά. Αλλά δεν νομίζω πως υπάρχει κάποια συνεργασία που πραγματικά να την λαχταρούμε για το μέλλον. Εκτός κι αν είναι η συνεργασία όλων των αποκλεισμένων, ονειροπαρμένων και ζωντανών καλλιτεχνών της καταρρακωμένης χώρας μας. Αυτή είναι μια συνεργασία που θα μας ενδιέφερε πολύ.

 

Ο Ράινε Μαρία Ρίλκε, στα «Γράμματα σε ένα νέο ποιητή», έλεγε πως το χειρότερο πράγμα που συνέβη ποτέ στην τέχνη είναι η κριτική. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη; Σας έχει τύχει να διαβάσετε αποθεωτική κριτική μιας βραδιάς που, κατά τη γνώμη σας, δεν ήταν καλή και το αντίθετο;

Όλες οι κριτικές είναι ευπρόσδεκτες για εμάς, απλά έχουμε περισσότερο ενδιαφέρον για την γνώμη των δικών μας ανθρώπων απο ότι για την γνώμη ενός επαγγελματία κριτικού. Καλά τα media, τα αφιερώματα και οι κριτικές αλλά η αληθινή ζωή είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε, αυτοί που ζουν γύρω μας και οι αυθόρμητες, ειλικρινείς στιγμές τους.