Οι πρώτες σαγιονάρες έκαναν την εμφάνισή τους, καθώς και οι μπύρες στα χέρια των παρευρισκομένων, ενώ ο και ο καιρός στάθηκε σύμμαχος του όλου εγχειρήματος. 

Κι αν ο ήχος δεν ήταν καλά ζυγισμένος (με τις φωνές πολύ «μπροστά» και τα όργανα στο ηχητικό background), κι αν το playlist δεν έκρυβε ούτε ένα ξάφνιασμα, κι αν οι ερμηνείες εμπεριείχαν υπερβολές, ο κόσμος διόλου δεν πτοήθηκε. Ανάμεσά τους κι εγώ. Αντιμετώπισα τα παραπάνω με μερικά βήματα πίσω και αρκετό τραγούδι και, κάπως έτσι, η νύχτα κύλησε όμορφα, σχεδόν συγκινητικά. Συνέβαλε, βέβαια, σε αυτό και το διαρκές παιχνίδι κι ο ασταμάτητος χορός της μικρής Ειρήνης (ούτε 4 ετών), κόρης του Άλκη και της Μαριάννας, που μας συνόδευε χθες και έδειχνε ενθουσιασμένη από την πρώτη της επίσκεψη σε καλοκαιρινή (και γενικότερα) συναυλία. Μας «έδειξε το δρόμο» η Ειρηνούλα και «έσωσε την παρτίδα».
 

Στις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς, αναμφίβολα συγκαταλέγονται: η ερμηνεία του Χρήστου Θηβαίου στο «Corsica» (μουσική: Claude Mac Daniel – στίχοι: Pierre Guelfucci), ο Μίλτος Πασχαλίδης με το χαμηλόφωνο «Σου τηλεφωνώ» (μουσική – στίχοι: Νίκος Δούκας) και βέβαια η, επί σκηνής δυναμική και εκτός προγράμματος, σύμπραξη του Σπύρου Γραμμένου και της Μιρέλας Πάχου με ένα από τα πιο έξυπνα τραγούδια που έχω ακούσει τελευταία (δια χειρός Γραμμέννου), το «Μι ρε λα», τραγούδι που θα περιλαμβάνεται στην πρώτη προσωπική δουλειά της τραγουδίστριάς του. Κεντρικό θέμα του τραγουδιού, που μοιάζει με θεατρικό μονόπρακτο, η ιστορία ενός ζευγαριού μουσικών, με εκείνη να του λέει «μι λα ρε» κι εκείνος να της απαντά «μι ρε λα». 
 

Το καλοκαίρι έφτασε, λοιπόν, και οι αγαπημένοι μας καλλιτέχνες ετοιμάζονται να βγουν στο δρόμο. Από κοντά τους κι εμείς, όπως κάθε καλοκαίρι. Γιατί τίποτα δεν είναι σαν τις καλοκαιρινές συναυλίες. Ραντεβού στην επόμενη.