Ήταν σε μία από τις συσκέψεις που έκανε το επιτελείο ενός μηνιαίου life style περιοδικού. Στα 90's. Παρούσα όλη η συντακτική ομάδα, 8-10 άτομα, αλλά και ο εκδότης. Ήθελε να συμμετέχει και αυτός μερικές φορές. Ανέλυαν τα θέματα του επόμενου τεύχους, ανάμεσα στα οποία δέσποζε ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στον Μακιαβέλι. Τον «Ηγεμόνα». Είχαν ήδη κάνει τα θέματά τους οι συντάκτες, δεν ξέρω ποια, προφανώς από τη ζωή του μέχρι τις μεταφράσεις των έργων του, όπως το «Ηγεμών» του Νίκου Καζαντζάκη. Μεγάλο το αφιέρωμα, πλούσιο.

Και, τότε, πήρε το λόγο ο life style εκδότης. «Να τον φωτογραφίσουμε» είπε. «Και να τον κάνουμε εξώφυλλο. Τι γκλαμ περιοδικό είμαστε; Ή, μήπως, δεν έχουμε χρήματα; Κανονίστε να τον ντύσουμε τον Μακιαβέλι με κάποια καινούργια ρούχα ενός οίκου μόδας, να ταξιδέψουμε φυσικά και μέχρι την Ιταλία να τον φωτογραφίσουμε στα μέρη του, να τον ντύσουμε με την τελευταία λέξη της μόδας και να τον κάνουμε εξώφυλλο». Τίποτε δεν διατάραξε τη σιωπή, τίποτε δεν «έσπασε» την αμηχανία που έπεσε αμέσως μετά στη σύσκεψη... Μάλλον ακόμα δεν πρέπει να έχει βρεθεί κάποιος να πει κάτι, να αρθρώσει λέξη.
 

Στη φωτογραφία ο Νικολό Μακιαβέλι. Ως άγαλμα...