Ήταν και η πρώτη φορά που οι Brian Jonestown Massacre έρχονταν στην Ελλάδα, αποτελούσαν το συναυλιακό απωθημένο πολύ κόσμου. Εξ ου και το γεμάτο Fuzz χθες το βράδυ, εξ ου και το... κέφι του Anton Newcombe. Ένα χορταστικό δίωρο στη σκηνή, να αποζημιώσουν με το παραπάνω ένα κοινό που περίμενε χρόνια να τους δει live (και δεν πίστευε πως θα το έκανε κιόλας, δύο δεκαετίες μετά). Οχτώ άτομα on stage, τέσσερις (!) κιθάρες παρακαλώ, ψυχεδέλεια από το Σαν Φρανσίσκο, κι ένα Anemone, ως η κορυφαία στιγμή του live. Δεν ήμουν ποτέ κανένας τρελός φαν του γκρουπ, πάντοτε τους παρατηρούσα από απόσταση, ομολογώ ωστόσο πως η χθεσινή συναυλία τους ήταν από τις καλύτερες του καλοκαιριού. 

 

Ωραίος και ο τύπος της μπάντας στη μέση της σκηνής. Έπαιζε ντέφι κι έκανε απλώς δεύτερα φωνητικά, τίποτε άλλο. Πολύ καθοριστική η παρουσία του, ακρογωνιαίος λίθος δίχως αμφιβολία. Όσο για τον Anton Newcombe, πιο διακριτική στάση από καλλιτέχνη-ιδιοφυΐα καθώς λένε, δεν μπορείς να περιμένεις...