Το Gazarte μεταφέρθηκε... δίπλα κι έστησε μία συναυλία δείχνοντας σεβασμό, πριν απ΄ όλα, απέναντι στο κοινό. Να τους το αναγνωρίσουμε και να τους αποδώσουμε τα εύσημα. Το αξίζουν, μιλώντας αντικειμενικά, πέραν των γνωριμιών και των όποιων προσωπικών σχέσεων (το ξεκαθαρίζω ευθύς εξαρχής). Και ζήσαμε κι ένα ασφυκτικό (αλλά... άνετο) sold out. Και τα 'σπασαν και οι 2cellos, ώστε να συμπληρωθεί το καρέ. Μία βραδιά μαγική, ο καλύτερος αποχαιρετισμός πριν τις διακοπές (ποιες διακοπές; σιγά να μην υπάρχουν χρήματα για διακοπές...). Δύο ωραίοι τύποι να παίζουν τσέλο, διασκευάζοντας ροκ και μέταλ κομμάτια, από AC/DC έως Nirvana και U2. Τα δύο τσέλα και ένας, ακόμα, στα ντραμς να δίνει τον ρυθμό. Η συνταγή είναι απλή, μία έξυπνη ιδέα χρειάζεται, την είχαν και σαρώνουν σε όλο τον κόσμο. Μερικά πράγματα είναι τόσο απλά τελικά...

 

Γεμάτη η Τεχνόπολη λοιπόν και γεμάτη με νεαρό κόσμο. Πολλοί οι πιτσιρικάδες, την είδαν τη φάση σαν πάρτι, ακούμε μερικά πασίγνωστα κομμάτια και χορεύουμε. Σαν να βρισκόμαστε σε ένα κλαμπ που παίζει ροκ χιτάκια. Αυτό ακριβώς χωρίς τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Αυτό και αρκεί. Η εξέδρα ήταν στημένη στη μία πλευρά του χώρου (στο κτίριο, απέναντι όπως μπαίνεις στην Τεχνόπολη από την πλατεία), πολύ λειτουργική, είμαι σίγουρος πως πολλούς θα γοητεύσει η ιδέα στο μέλλον. Όσο για τα δύο video walls εκατέρωθεν της σκηνής, εκεί βλέπαμε τους... 2cellos, τον έναν αριστερά και τον άλλον δεξιά.  

 

Όσο για την καλλιτεχνική αξία των 2cellos; Προσωπικά δεν τη βρίσκω και τόσο μεγάλη -θεωρητικά- αλλά ποσώς μας ενδιαφέρει, δεν έχουν όλα την ίδια βαρύτητα την ίδια, δεδομένη, στιγμή (αν με «πιάνετε» τι θέλω να πω...).