Του Νίκου Μωραϊτη

 

Το σίριαλ του Καπουτζίδη «Εθνική Ελλάδος» φέρνει για πρώτη φορά το θέμα του νεοναζισμού και της Χρυσής Αυγής στην τηλεοπτική μυθοπλασία, όχι ως κερασάκι στην τούρτα ούτε ως κάτι γραφικό ή περιθωριακό, αλλά ως κομμάτι της ζωής, ως τμήμα της γειτονιάς μας. Τόσο κοντά, για αυτό και τόσο αποκρουστικό και τρομακτικό.

 

Η ομοφυλοφιλία, επίσης για πρώτη φορά, παρουσιάζεται με ένα τρόπο αφοπλιστικά καθημερινό. Τόσα χρόνια στα σίριαλ το θέμα μας ήταν αν ο gay παρουσιαζόταν αληθοφανής ή ως καρικατούρα. Εδώ το επίτευγμα του Καπουτζίδη είναι άλλης κλάσης. Ο ήρωάς του είναι πρώτα Καναδός, προπονητής, ολιγόλογος, εσωστρεφής και μετά gay. Δεν είναι δηλαδή «ο gay ήρωας» αλλά ένας ήρωας που τυχαίνει να είναι gay.

 

Το θέμα της αναπηρίας, της «ειδικής ανάγκης» είναι, κι αυτό, ενταγμένο σε μία άλλου τύπου καθημερινότητα, είναι κομμάτι μίας ζωής και όχι θλιβερό βαρίδι της. Ανθρωπιά δηλαδή, πρώτα απ' όλα. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν για το ζήτημα των φυλετικών διαφορών. Όλες οι φυλές του κόσμου ίσες πάνω σε μια παρτίδα τράπουλας. Αυτό δεν είμαστε όλοι; Ένας άσος ή ένα «πάσο», μια ζαριά στην Ιστορία.

 

Από το σίριαλ του Καπουτζίδη δεν λείπει η διαφθορά που μας έφερε εδώ - κι αυτή γενναία ειπωμένη. Το κωστοπουλικού τύπου σημιτικό λαμόγιο που κήρυξε χρεοκοπία, έφαγε τα χρήματα των υπαλλήλων του και πηγαίνει ακόμα διακοπές με ελικόπτερο στη Μύκονο. Ή το κουτοπόνηρο, ανήθικο λαμόγιο των επιδοτήσεων, ο αστοιχείωτος που έγινε κοινωνικός παράγων στα πράσινα και μπλε χρόνια της διαφθοράς και της διαπλοκής.

 

Για εμένα αυτό το σίριαλ του Καπουτζίδη είναι κάτι τόσο ακριβό και βαθιά πολιτικό όσο και το «πρώτη φορά Αριστερά», γι' αυτό και τα συνδέω. Και όσο συγκινούμαι, ελπίζω, σωπαίνω, αιφνιδιάζομαι και τρίβω τα μάτια μου με τη νέα κυβέρνηση άλλο τόσο το παθαίνω με το σίριαλ του Γιώργου. Είναι αυτό το πρωτόγνωρο συναίσθημα της δικαίωσης που την ήλπιζες μέσα σου και δεν πίστευες ότι θα τη ζήσεις ποτέ. Είναι αυτή η βαθιά ανακούφιση που νιώθεις όταν καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι ο μόνος που σκέφτεται έτσι. Ότι η μειοψηφία που ήσουν μια ζωή γίνεται βασικό ρεύμα. Στην τηλεόραση ή στην αληθινή ζωή.