Της Ναταλί Χατζηαντωνίου

 

2. Ταυτίστηκε ωστόσο με underground χώρους (όπως π.χ. παλιά βιομηχανικά κτίρια) ή με, έντονα φορτισμένα πολιτικά και ιστορικά, σημεία (όπως το Τείχος του Βερολίνου). Όποτε έκανε την εμφάνισή σε ιστορικά μνημεία (πράγμα που δεν είναι καθόλου ελληνικό «προνόμιο») προκαλούσε φυσικά έντονες αντιδράσεις και την λήψη…αντι-γκράφιτι μέτρων (με χαρακτηριστικό το παράδειγμα του σχετικού βρετανικού νόμου). 

 

3. «Οι καλλιτέχνες θέλουν να υπενθυμίσουν μάλλον ότι το graffiti σαν τέχνη έχει τεράστια δυναμική χωρίς όρια και μπορεί να γίνει παντού. Όλα βάφονται: παράθυρα, αφίσες, πεζοδρόμια, στάσεις λεωφορείων, κολώνες και ότι άλλο φυσικό εμπόδιο υπάρχει, με ανελέητο τρόπο ακριβώς για να προκαλέσει το σοκ», εξήγησε μιλώντας στην Athens Voice «γκραφιτάς» που ατύπως εκπροσώπησε την, υπεύθυνη για το ασπρόμαυρο έργο στο Πολυτεχνείο, ομάδα «Icos & Case». Εντάξει η τέχνη δεν πρέπει να έχει έξωθεν όρια εκτός από αυτά που υπαγορεύει ένας άτυπος προσωπικός συνειδησιακός κώδικας ο οποίος οφείλει να υπάρχει. Διαφορετικά ποιος θα εμποδίσει έναν γκραφιτά να ζωγραφίσει ανελέητα τη φάτσα μου αν πέσω επάνω του; Και ποια από τις ανώνυμες ομάδες γκράφιτι θα πρωτοπρολάβει να ζωγραφίσει τον... Παρθενώνα; 

 

4. Ναι το κτίριο του Πολυτεχνείου είναι ένα ιστορικό αρχιτεκτόνημα (1873) του Λύσσανδρου Καυταντζόγλου και κατατάσσεται στα νεώτερα αστικά μας μνημεία. Απ΄την άλλη ούτως ή άλλως σε μία ζωντανή, ιστορικά δοκιμασμένη και δημιουργικά «βέβηλη» πόλη όπως η Αθήνα εγώ στα 45 μου δεν θυμάμαι να έχω δει ποτέ άμωμη την πρόσοψή του. Ούτε και θα τη δω όσο το κτίριο αναπνέει και συμμετέχει-ευτυχώς- στην καθημερινότητα της πόλης. 

 

 5. Ως «παλίμψηστο» μνήμης, ιστορίας και τέχνης, εμένα προσωπικά όχι μόνο δεν μ΄ ενοχλεί το συγκεκριμένο γκράφιτι αλλά μου αρέσει. Ομως αυτή είναι μόνο μία ψήφος για κάτι που αφορά πολλές…

 

6. Ο,τι δεν μου αρέσει ως άποψη είναι αυτή που εκφράστηκε και πάλι δια του εκπροσώπου της ομάδας  των δημιουργών του γκάφιτι: «Καλό θα ήταν να μην κρίνεις αρνητικά ό,τι δεν αντιλαμβάνεται η οπτική σου αντίληψη, υπάρχουν "ψυχές" που αντιδρούν με αυτό τον τρόπο σε αυτό το παγκόσμιο δράμα που λέγεται κρίση. Εσύ αντιδράς έτσι, ο άλλος αλλιώς». Είναι μία γενίκευση που νομιμοποιεί την απόλυτη αυθαιρεσία. Και αυτή ανοίγει τον ασκό του Αιόλου προς πάσα κατεύθυνση. Και την «χρυσαυγίτικη». ‘Η δεν υπάρχουν γκραφιτάδες ακροδεξιών αποκλίσεων;

 

7. Προσωπικά θα έβλεπα ως αναπόσπαστο μέρος του συνολικού καλλιτεχνικού αποτελέσματος και ως εύστοχο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο για το «παγκόσμιο δράμα που λέγεται κρίση» και τον καθαρισμό του κτιρίου, σε μία αέναη σισσύφεια προσπάθεια…

 

8. Αν πάντως στόχος μίας καλλιτεχνικής πρότασης είναι (και) να προκαλέσει έναν ενδιαφέροντα διάλογο το γκράφιτι του Πολυτεχνείου, το πέτυχε (η φωτογραφία είναι από την Athens Voice).

 

9. Μου άρεσαν τα σχόλια που έκαναν πολλοί περαστικοί (στο ρεπορτάζ του inexarchia) Μερικά αντανακλούσαν εξαιρετικά έξυπνες, ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Θα ήθελα πολύ να διαβάσω και την τοποθέτηση των φοιτητών και των καθηγητών της από κάθε άποψη (και χωροταξική)  καθ΄ ύλην αρμοδίας Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Συνήθως όμως οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι αποφεύγουν να πάρουν θέση. Αυτό το σκεφτόμουν παρεμπιπτόντως και για την περίπτωση της αγωγής Χατζάκη κατά του Δημήτρη Καρατζά. Πήραν πολλοί θέση όχι όμως και οι καθ΄ ύλην σχετικοί από το χώρο του θεάτρου.

 

10. Της εισαγγελικής παρέμβασης (με την οποία ορίστηκε κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση για το γκραφιτι) προηγήθηκε ερώτηση του βουλευτή Επικρατείας της ΝΔ Θεόδωρου Φορτσάκη προς τον αρμόδιο υπουργό, με την οποία ο και τέως Πρύτανης επανέφερε το ζήτημα της αποτελεσματικής φύλαξης των πανεπιστημιακών χώρων και ζητούσε να μάθει αν έχουν κινηθεί οι διαδικασίες ποινικής δίωξης των δραστών και πώς θα γίνει η αποκατάσταση. «Η Σύνοδος των Πρυτάνεων έχει επανειλημμένα επισημάνει στην Πολιτεία το θέμα της φύλαξης των Πανεπιστημίων τα οποία, με τις συνεχείς μειώσεις στους τακτικούς προϋπολογισμούς τους και την υποστελέχωσή τους σε διοικητικό προσωπικό μέσω της διαθεσιμότητας και όχι μόνο, είναι ανήμπορα να αντιδράσουν. Η Σύνοδος, μέσω των αποφάσεών της, έχει υποβάλλει συγκεκριμένες προτάσεις για την καθαριότητα, τη φύλαξη και τη συντήρηση των εγκαταστάσεων των Πανεπιστημίων», ανέφερε ο κ.Φορτσάκης.
Και κοίτα να δεις ειρωνεία και πώς ένα έργο τέχνης που είχε την ακριβώς αντίθετη πρόθεση, θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ιδανικό «εργαλείο» για την επιβολή αυταρχικών μέτρων και την νομιμοποίηση της φύλαξης από π.χ. μία ιδιωτική εταιρεία-όπως ήθελε στις πρώτες μέρες της πανεπιστημιακής του «διακυβέρνησης» ο κ.Φορτσάκης. Εμ έτσι «είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε» που λέει κι ο Μπογιόπουλος.