Ψυχές

Ψυχές
Ακολουθήστε μας στο Google news

Δευτέρα απόγευμα, Λευκωσία.
Λίγο πριν την πρόβα ήχου, διαλυμένος από τα απανωτά ταξίδια, λαγοκοιμάμαι με ανοιχτή τηλεόραση. 
Το βάζω στο κρατικό Ελληνικό κανάλι, μπας να μάθω τι έγινε στας Βρυξέλλας και εις Παρισίους με την οικονομική διαπραγμάτευση της χώρας.

13 Μαρτίου 2015
Ουδέν νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο, κοινώς μια από τα ίδια, κλείνω τα μάτια να ξαποστάσω μισή ώρα.

Μέσα στον ύπνο μου ακούω κάτι μουγκανίσματα.
Ανοίγω το ένα μάτι απορημένος.
Σκηνικό:
Ένα υπόστεγο περικυκλωμένο από ορμητικά νερά κι από κάτω κάτι αλαφιασμένα γελάδια που δεν ξέρουν πότε θα τα παρασύρει ο χείμαρρος.
Το θέμα είναι: «Μεγάλες καταστροφές από πλημμύρες στην περιοχή Σερρών».
Ερώτηση του ρεπόρτερ:
«Δεν υπάρχει τρόπος να τα μεταφέρετε σε ασφαλές σημείο;»
Απάντηση του κτηνοτρόφου:
«Είναι πολύ δύσκολο μέσα απ' τα νερά, ζυγίζουν και πολλούς τόνους οι τροφές τους, δεν μεταφέρονται εύκολα».
Ερώτηση:
«Πόσα ζώα κινδυνεύουν;»
Ο κτηνοτρόφος κομπιάζει, η φωνή του σπάει. Είναι ένας μεσήλικας με σκαμμένο πρόσωπο και χακί μπουφάν. Κοιτάει ψηλά σε κάποιο αθέατο κομμάτι του ουρανού και απαντά:
«Περίπου τριακόσιες ψυχές».

Σιωπή.
Σα να πάγωσε ο χρόνος.
Κάποτε συνήλθα.
Κι είπα μέσα μου: Βρείτε τον.
Γρήγορα.
Και δώστε του- δια βίου- το χαρτοφυλάκιο αγροτικής ανάπτυξης.
Ή έστω, το Νόμπελ ποίησης.

 
 
Μίλτος Πασχαλίδης  
                                                          Αθήνα Μάρτης 2015