Της Ζωής Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

 

Τα πιο γνωστά του (Love me or die, Braveson of America), από το άλμπουμ Jungle Blues, ακούστηκαν στη μέση της συναυλίας, αν και είναι οι μεγαλύτερες επιτυχίες του. Μετά την πρώτη του εμφάνιση πριν τρία χρόνια στο Passport, δημιούργησε για δεύτερη φορά τη μυσταγωγική ατμόσφαιρα των blues, με νότες από swing και jazz. Ύστερα από μια δεκαπενταετή σχεδόν πορεία στη μουσική, έπαιξε με την κιθάρα του και συνοδεία κοντραμπάσου, ντραμς και δύο ακόμα φωνών, κομμάτια από τον ολοκαίνουριο δίσκο του, Gon' Boogaloo. Με επιλογές όπως το Good Luck Charm, I'm The Jungle Man, The Thing I Done,  ξεσήκωσε το γεμάτο κόσμο Fuzz. Τόσο που μετά το τέλος της συναυλίας, ο κόσμος σφύριζε ακόμα και αφού έγινε σαφές, με το ανάλογο μουσικό χαλί ότι δε θα ξανάβγαινε.

 

Αν εξαιρέσουμε τη χαμηλή ένταση του ήχου στο κατά τα άλλα ιδιαίτερα φιλόξενο Fuzz, απολαύσαμε ένα πολύ ξεχωριστό live με την εμβρίθεια που απαιτεί η δημιουργία της μουσικής. Φεύγοντας, πετύχαμε τη μπάντα στην Πειραιώς. Και, αργότερα, ξανά στο Τίκι. Όλοι τους ρομαντικές φυσιογνωμίες. Κυρίως ο Stoneking με το cult, ριγέ πανωφόρι του. Και τη βαριά φωνή του, σαν βγαλμένη από γραμμόφωνο. Και το πουά του παπιγιόν. Όμορφη βραδιά. Πολύ.