Του Γιώργου Μυζάλη

Μιλώ για την προχθεσινή εμφάνιση – γιορτή του Μίλτου Πασχαλίδη και των φίλων του στο Θέατρο Βράχων με αφορμή τα είκοσί του χρόνια στο τραγούδι. Μια γιορτή με αμέτρητους καλεσμένους, που γέμισαν ασφυκτικά το θέατρο, τόσο πάνω, όσο και κάτω από τη σκηνή.

 

Στις εορταστικές αυτές συναυλίες, δεν περιμένεις άψογο ήχο, αλάνθαστα παιξίματα, αψεγάδιαστες ερμηνείες, λαμπερά φώτα, ολοκληρωμένες playlists και χιλιοπροβαρισμένα στιγμιότυπα. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το μόνο που αποζητάς, είτε είσαι θεατής/ακροατής, είτε είσαι συντελεστής (φαντάζομαι), είναι η συγκίνηση, το συναίσθημα, η ανατριχίλα, η ανάμνηση, η νοσταλγία (παρελθόντος και μέλλοντος) και η γιορτή. Στο κάτω – κάτω της γραφής αυτά είναι που μετράνε στη ζωή, αυτά είναι που κάνουν τις ανάσες να μοιάζουν μεγαλύτερες και πιο ουσιαστικές, αυτά είναι που θα θυμόμαστε παντοτινά.

 

Μια τέτοια βραδιά ζήσαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε στους Βράχους. Και μια αντίστοιχη θα επαναληφθεί απόψε στον ίδιο χώρο. Προχθές βράδυ, από τη σκηνή πέρασαν προγραμματισμένα οι: Μπάμπης Στόκας, Φίλιππος Πλιάτσικας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χρήστος Θηβαίος, Νότης Μαυρουδής, Θάνος Μικρούτσικος, Γιώτα Νέγκα και Μιρέλα Πάχου, ενώ απρογραμμάτιστα και εκπληκτικά, το παρών έδωσαν και οι Παντελής Θαλασσινός και Γιάννης Χαρούλης. Με άλλα λόγια, όλο σχεδόν το ελληνικό τραγούδι ήταν εκεί για να γιορτάσει την πορεία ενός τραγουδοποιού και ερμηνευτή ξεχωριστού που έχει προικίσει και συνεχίζει να προικίζει το τραγούδι του τόπου του με σπουδαίες στιγμές και γλυκά «δώρα».  Κι αν κάποιοι «έλειπαν» από τη γιορτή, ήταν σα να ήταν εκεί.  Γιατί ήταν εκεί κι ο Άλκης Αλκαίος και ο Δημήτρης Μητροπάνος και ο Κώστας Λαχάς και ο Άκος Δασκαλόπουλος και ο Σάκης Μπουλάς και όλοι οι άλλοι. Μέσα από τις αναμνήσεις όλων και μέσα από την ξέχειλη συγκίνηση. 

 

Στα μουσικά, τώρα, ξεχωριστές στιγμές της βραδιάς: το εναρκτήριο νέο τραγούδι σε μουσική Μίλτου Πασχαλίδη και στίχους Οδυσσέα Ιωάννου, με τίτλο «Τα τραγούδια μια σταλιά», το φορτισμένο «Φλασάκι» (μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας – στίχοι: Σάκης Μπουλάς), τα καινούργια αλλά και παλιά «Ξημερώματα» (μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος – στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος), ο ανατριχιαστικός από την ανάμνηση μιας σπουδαίας φωνής «Τυμβωρύχος» (μουσική: Θάνος Μικρούτσικος – στίχοι: Κώστας Λαχάς), ο συγκινητικός «Ακροβάτης» (μουσική – στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης) αλλά και τα καθιερωμένα πια: «Στα είπα όλα» (μουσική: Μίλτος Πασχαλίδης – στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου), «Μικρές Νοθείες» (μουσική: Θάνος Μικρούτσικος – στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου) και  «Της λήθης το πηγάδι» (μουσική – στίχοι: Μίλτος Πασχαλίδης). 

 

Κρατώ την ανάμνηση της προχθεσινής βραδιάς και αναμένω την ενίσχυση αυτής με μια δισκογραφική κυκλοφορία, που προαναγγέλθηκε από τον ίδιο τον Μίλτο. Τον Μίλτο, που σου επιτρέπει (αν δεν σου επιβάλει) να τον αποκαλείς με το μικρό του όνομα. Τον Μίλτο που σε κάθε του κίνηση προδίδει την απλότητα και το πάθος του. Γιατί είναι παθιασμένος με ό,τι καταπιάνεται και αυτό φαίνεται. Παθιασμένος με το τραγούδι, παθιασμένος με τη μουσική, παθιασμένος με τους φίλους του, παθιασμένος με την ΑΕΚ. Και οι παθιασμένοι είναι αυτοί που «δίνουν» χωρίς να περιμένουν πάντοτε κάποιο αντάλλαγμα. Κάπως έτσι, λοιπόν, συμπλήρωσε ο Μίλτος τα πρώτα είκοσι χρόνια του στα μουσικά πράγματα της χώρας. Να τα εκατοστήσει. 

 

Υ.Γ. Να μου το θυμηθείτε, ρισκάρω μια άποψη: η δεύτερη βραδιά γιορτής για το Μίλτο Πασχαλίδη δεν έγινε χθες, Σάββατο, εξαιτίας ενός ακόμη πάθους του εορτάζοντος. Χθες ήταν ο τελικός του Champion’s League, το 3-1 της Μπαρτσελόνα απέναντι στη Γιουβέντους. 

(Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη)