Της Ζωής Νικολάου

 

Κι εμείς που βρισκόμασταν στην κεντρική σκηνή, έχουμε να σας πούμε, ότι ειδικά για τους VIC (Villagers of Ioannina City), είχε συγκεντρωθεί τόσος κόσμος που μετά βίας μπορούσαμε να μετακινηθούμε! Ω ναι, ήταν υπέροχοι! Το πάντρεμα παραδοσιακής με κάθε είδος άλλης μουσικής είναι πλέον σούπα. Οι VIC, όμως, πιστοί στον stoner ήχο τους, ξεσήκωσαν πάνω από 4000 κόσμο. Τα χειροκροτήματα έφταναν ως το τέλος, όχι φυσικά μόνο του συναυλιακού χώρου, αλλά όλης της  πλευράς αυτής. Απλοί και λιτοί, όπως τους περιμέναμε. Δημιουργοί και μουσικοί, με ένα κλαρίνο απίστευτο που έπαιζε ηπειρώτικους ρυθμούς στους ψυχεδελικούς τόνους της ροκ. Όπως τους αγαπάμε, ακριβώς!

 

Κατά τη μία βγήκαν και οι αγαπημένοι Baba Zula, εκ Τουρκίας ορμώμενοι. Ιδιαίτερη σκηνική παρουσία, όπως πάντα άλλωστε. Για περίπου ένα τρίωρο όλοι χορεύαμε στις ψυχεδελικές ανατολίτικες μελωδίες που μας προσέφεραν. Και φυσικά δεν έλειψαν και τα... ιδιαίτερα της βραδιάς, όταν οι τρεις μουσικοί κατέβηκαν από τη σκηνή, μπλέχτηκαν στον κόσμο και απολαύσαμε και ένα πολύ ωραίο αντρικό... τσιφτετέλι! Πριν από κάθε κομμάτι μιλούσαν για τα σύνορα, τις θρησκείες, τους θεούς, τα «έθνη-κράτη», τα πολιτεύματα. Όλα αυτά που μας κρατούν απομονωμένους και στενόμυαλους, αλλά και για τη μουσική που πάντα μας ενώνει.

Και μιας και μιλάμε για Κωνσταντινουπολίτες, αξίζει να πούμε ότι έχουμε τόσα κοινά σαν λαοί που πραγματικά κρίμα στο «πάλι με χρόνια με καιρούς…»! Ας πάμε παρακάτω επιτέλους κρατώντας το πιο ωραίο μήνυμα αυτής της βραδιάς: «Τελικός προορισμός: η ελευθερία»! Κι ας συμπληρώσουμε κι εμείς, η ελευθερία η ατομική και η συλλογική.

(Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού)