Μετά από αυτό το νέο μνημόνιο που πάει να φέρει προς ψήφιση η κυβέρνηση, όποιος κι αν έκανε σατιρική εκπομπή ​θα είχε εύκολο έργο να επιτελέσει: οι παλιές δηλώσεις του Τσίπρα σε repeat αρκούσαν για να χλευάσεις την κατάσταση (και να κουνήσεις το κεφάλι απογοητευμένος αν ήσουν ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ). 

 

Το... ζήτημα σάτιρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από την Ελληνοφρένεια και η κόντρα ξεκίνησε πολύ νωρίς, λίγες μόλις εβδομάδες μετά τις εκλογές. Η Ελληνοφρένεια δεν άφηνε ως συνήθως τίποτε να πέσει κάτω και οι Συριζαίοι ακροατές της αγρίεψαν. Δεν μπορούσαν να κατανοήσουν πως μία αριστερή εκπομπή ασκεί κριτική σε μία αριστερή κυβέρνηση που δεν είχε κλείσει ούτε λίγες εβδομάδες ζωής. Και πήγαιναν τα μπινελίκια σύννεφο, με την πιο ήπια από τις κατηγορίες απέναντι στους Θύμιο Καλαμούκη και Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη να είναι το «πουλημένοι του ΚΚΕ». 

 

Η δουλειά των σατιρικών εκπομπών δεν είναι όμως να δίνουν περίοδο χάριτος στις κυβερνήσεις. Η δουλειά των σατιρικών εκπομπών είναι να στέκονται ενάντια στην εξουσία από την πρώτη στιγμή. Αυτό έκανε πριν η Ελληνοφρένεια, αυτό κάνει και τώρα. Κι αν έβγαινε το ΚΚΕ κυβέρνηση, ρωτούν οι δύσπιστοι; Πως θα πορευόταν η εκπομπή; Το ερώτημα θα μείνει αναπάντητο μάλλον (κι ευτυχώς θα έλεγα) αν και μέσα μου την έχω την απάντηση (αλλά δεν θα κάνω δίκην προθέσεων). 

 

Το παγκόσμιο πρωτότυπο πάντως το διεκδικεί ο Μάνος Βουλαρίνος με την προηγούμενη κυβέρνηση: ήταν ο μόνος που η σάτιρά του μέσα από τον «Σκάι 100.3» στρεφόταν υπέρ της εξουσίας κι εναντίον της αντιπολίτευσης και του κόσμου. Δεν άφησε απεργία για απεργία να μη λοιδορήσει. Άξιος. Κάποτε ο Μάνος Βουλαρίνος συμμετείχε στην τηλεοπτική Ελληνοφρένεια. Ε, έτσι είναι αυτά...