Της Ναταλί Χατζηαντωνίου

Kαι ότι υπηρετούν και οι τρεις τη σάτιρα, καθένας με την «καταγωγή» του, τον τρόπο του, τα ιδιαίτερα εκφραστικά του μέσα και όπως αντιλαμβάνεται την έννοια της σάτιρας. Οι δύο παρόλα αυτά (Κλυνν και Λαζόπουλος) έχουν περισσότερα κοινά μεταξύ τους καθώς χρησιμοποιούν κυρίως τους κώδικες του θεάτρου και της επιθεώρησης ακόμα κι όταν γράφουν, ενώ ο τρίτος ασκεί την (ιδιαιτέρως πικρή) σάτιρα στα σκίτσα του, ενώ στα καθημερινά του γραπτά (τώρα πια καθημερινά στο enikos.gr και τις Κυριακές στη Real News) είναι σπανίως σατιρικός και συνήθως οξύς. Τσακίζει κόκκαλα. Όπως αυτά του Σταύρου Θεοδωράκη.

 

Μα μήπως τον Σταύρο Θεοδωράκη δεν τον έχει τσακίσει με τα αιχμηρότατα, σατιρικά ή ωμά εξοργισμένα, σχόλιά του στο «Τσαντίρι» και ο Λαζόπουλος; Ναι βρε. Όλο το χειμώνα τού είχε ιδιαίτερη… αδυναμία (μεγαλύτερη ή έστω ισοδύναμη μ΄ αυτήν για τον Σαμαρά). Και μήπως δεν του είχε ανάλογη αδυναμία και ο Χάρρυ Κλυνν στο μπλογκ του (harryklynn.blogspot.com); Του είχε, του είχε και μάλιστα τόση, ώστε σε κάποιες περιπτώσεις να χάνει λόγω οργής το χιούμορ του.
 

Να μη σκεφτούμε λοιπόν πώς η επιλογή κι ο συνδυασμός των τριών τους ονομάτων στην ανακοίνωση που εξέδωσε το «Ποτάμι» με αφορμή το επεισόδιο με τον Αρκά ήταν-χμμμμ-κάπως μνησίκακος, να το πω; Αλλά διαβάστε πρώτα την ανακοίνωση, ιδού: «Τα παιδιά της τερατογένεσης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν ανέχονται τη σάτιρα. Απολαμβάνουν μόνο Λάκη, Στάθη και Χάρρυ κι από Αρκά δεν καταλαβαίνουν. Σε λίγο θα απαγορεύσουν και το γέλιο. Ας τους φρενάρουν λίγο οι προστάτες τους. Τμήμα υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων σκιτσογράφων, τραγουδιστών και λοιπών καταδιωκόμενων».

 

Τι να πει κανείς; Ε κάτι μπορεί να πει. Ότι ας πούμε αυτή η ανακοίνωση που γράφτηκε απόντος προφανώς του αρχηγού του «Ποταμιού» - καθώς εκείνος είναι απασχολημένος αυτό τον καιρό. Ως γνωστόν βρίσκεται στις Βρυξέλλες για συναντήσεις, συζητήσεις, ζυμώσεις και δείπνα με υψηλούς Ευρωπαίους αξιωματούχους. Εμένα τουλάχιστον μου θυμίζει πολύ το ύφος του γραπτού συγκεκριμένου «Ποταμίσιου» βουλευτή όταν εξασκεί όχι τις σατιρικές αλλά τις κακόβουλες διαθέσεις του εναντίον π.χ. της Κωνσταντοπούλου ή πιο πρόσφατα του Γαβριήλ Σακελλαρίδη (τύφλα να χει ο Μάκης). Αλλά αυτό είναι, θα πείτε, δίκην προθέσεων. Αλλά και γιατί να την έγραψε εκείνος; Ολοι ανεξαιρέτως στο «Ποτάμι» διαθέτουν το ταλέντο που απαιτεί η σύλληψη και η σύνθεση της συγκεκριμένης ανακοίνωσης. 

 

Τέλος πάντων, δεν μας ενδιαφέρει ο συντάκτης. Μας ενδιαφέρει το περιεχόμενο. Που απ΄ ΟΛΟΥΣ τους σατιρικούς καλλιτέχνες (σκιτσογράφους, ηθοποιούς, stand up comedians κλπ.) που φέρουν αριστερό ιδεολογικό πρόσημο και ευθέως αντιμνημονιακή πρόθεση, «στοχοποιεί» τρεις ως αποδέκτες της απόλαυσης «των παιδιών της τερατογένεσης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ». Τους έχω κακά νέα. Οι αποδέκτες ήταν δύο, ήταν τρεις, γίνανε χίλιοι-δεκατρείς…Τόσους τουλάχιστον μπορώ να ανακαλέσω πρόχειρα απ΄ οσους δεν έχουν κρύψει τις αντιμνημονιακές τους τάσεις, τον αιχμηρό λόγο και την καυστικότατη διάθεση σε σκίτσα, σχόλια, σκετς και πάει λέγοντας. Τους έχω και χειρότερα νέα. Τη δουλειά όλων αυτών την απολαμβάνουν κι άλλοι εκτός ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Ο «κοσμάκης» ας πούμε, αυτός που το γέλιο του (και το κλάμα του) έχει πάψει προ πολλού να αφουγκράζεται το «Ποτάμι», προσπαθώντας προφανώς να εμβαπτιστεί στη hard-core βορειοευρωπαϊκή ψυχοσύνθεση… 

 

Τι άλλο να πει κανεις; Μήπως ότι η διάθεση για υποστήριξη του Αρκά με μία ανακοίνωση η οποία μάλλον κακό παρά καλό κάνει στον αφάνταστα ευφυή αλλά και αφάνταστα διακριτικό σκιτσογραφο (ο οποίος προσέκρουσε κι αυτός στο φανατισμό κάποιων «μουτζαχεντίν» που ασφαλώς χωρίς να γνωρίζουν το συνολικό του έργο, έσπευσαν να τον «σκίσουν» για ένα σκίτσο του) αναπαρήγαγε ό,τι υποτίθεται πώς ήθελε το «Ποτάμι» να καταγγείλει; Την άρνηση της ελευθερίας της έκφρασης; Τον διαχωρισμό της σάτιρας σε «καλή» και «κακή» με κριτήριο την ιδεολογική άποψη; Την εμφυλιοπολεμική διάθεση, τα μυαλά στα κάγκελα και την έλλειψη ψυχραιμίας; Πάνω από όλα τη στοχοποίηση συγκεκριμένων καλλιτεχνών; 
 

Μα και τι ακόμα να πει κανείς; Μήπως ότι την ώρα που η Ελλάδα παρακολουθεί ασθμαίνουσα τις θηλιές που βάζουν μία-μία οι Ευρωπαίοι ηγέτες στο λαιμό του Τσίπρα και τρέμει για το ούτως ή άλλως δυσοίωνο μέλλον της, το «Ποτάμι» ασχολείται με μία ανοησία που δημιούργησε η κοινότητα του Facebook; Ευτυχώς οι σπουδαίοι καλλιτέχνες όπως ο Αρκάς έχουν ακόμα και ερήμην τους την ικανότητα να «προβλέπουν» την ανοησία. Προσωπικά η όλη ιστορία μου θύμισε το παρακάτω σκίτσο του από τις «Χαμηλές Πτήσεις», με τον «μικρό» να πληροφορεί το μπαμπά του πώς ο συνδυασμός ενός ανόητου μ΄ ένα καλαμάρι φτιάχνει το «σαχλαμάρι»...
 

 

Το θέμα της σάτιρας, της στόχευσής της, του κατά πόσον μπορεί να είναι καθεστωτική ή όχι και της ελευθερίας της είναι πολύ σοβαρό για να αντιμετωπίζεται με μία ανακοίνωση… «σαχλαμάρι». Από ένα σοβαρό φορέα θα περίμενε κανείς μία ανακοίνωση υπέρ της ελευθερίας του Τύπου και του Σκίτσου, της ελευθερίας εκείνης που αγκαλιάζει και τον Αρκά και τον Χατζόπουλο και τον Γιάννη Καλαϊτζή (αν θυμηθούμε το σκίτσο του με τον Σόιμπλε-Ναζί) και τον Στάθη και όλους τους άλλους. Μία ανακοίνωση που αντί να στοχοποιεί τρεις, δράττοντας της ευκαιρίας θα ανέφερε το Λαζόπουλο μόνο. Ώστε έτσι να στηλιτεύσει την κατά την άποψή μου εγκυμονούσα πολλά δεινά  απόφαση του ΣτΕ να βάλει όρια στη σάτιρά του. Η σάτιρα δεν έχει όρια. Εμείς όμως έχουμε γούστο, βιώματα, ιδεολογία, τάσεις, προτιμήσεις.

«Ένα γέλιο μπορεί να τους θάψει όλους», είναι το μότο του Ντάριο Φο, μότο και της παράστασης που ετοιμάζει ο Κραουνάκης - άλλος που υποδέχεται κάθε τόσο τα εμφύλια πυρά. Προφανώς ορισμένοι φοβούνται την... ταφή λίγο περισσότερο και σπεύδουν να σκάψουν τους λάκκους των άλλων. Το πρόβλημα είναι ότι εκτίθενται όταν το κάνουν με ανακοινώσεις που βρωμάνε από το κεφάλι… σαχλαμάρι!