Της Ζωής Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

 

Με τα γνωστά τους κομμάτια, τα πονεμένα ρεμπέτικα με τα διαχρονικά νοήματα σε μερακλίδικες διασκευές, αλλά και μερικά από τα καινούρια τους, μας έκαναν να χορέψουμε, να γελάσουμε, να ξεφύγουμε αρκετά από άσχημες σκέψεις.

Τα «εμπνευσμένα αδέρφια Φαληρέα» παρουσίασαν τη δουλειά πέντε χρόνων με πολύ κέφι και μπρίο, αυτό που ταιριάζει στο τόσο ξεχωριστό άκουσμα της μουσικής τους, παρασύροντάς μας σε κάτι που έχουμε ανάγκη: τη χαρά! Τόσο απλά! Και οι πιο σκυθρωποί και προβληματισμένοι από εμάς, έφυγαν με χαμόγελο. Η υπέροχη πρωταγωνίστρια της μπάντας ήταν φυσικά η Ρένα Μόρφη. Μας ξεσήκωσε, ακόμα και στη «λαϊκή» παρένθεση του προγράμματος, πράγμα το οποίο ομολογουμένως δεν περιμέναμε. Στην πρώτη γραμμή και ο Mc Yinka μαζί με τους μουσικούς που έδωσαν ρέστα.


 

Κι έτσι η βραδιά μας άφησε την όμορφη αίσθηση ότι δεν είμαστε «ο πασατέμπος» κανενός, αλλά αγαπάμε τη χώρα που ίσως «την έχουν πλανέψει ακρογιαλιές δειλινά» όσο ποτέ. Και επειδή οι συναυλίες είναι περισσότερο κοινωνικό παρά καλλιτεχνικό γεγονός, έχουμε να πούμε ότι ήμασταν όλοι ένα χθες, όπως θα συνεχίσουμε και για τα επόμενα βράδια, πρωινά και μεσημέρια... Και ναι, «κατάφεραν να κάνουν την έντασή μας χαρά» σε βαλκανικούς και λατινικούς ρυθμούς που όλοι ακολουθήσαμε  και μας μετέφεραν τη μοναδική ευφορία που προσφέρει η δημιουργία, δίνοντάς μας δύναμη για ό, τι κι αν αντιμετωπίζει ο καθένας μας, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Η ζωή ούτως ή άλλως τραγουδάει πάντα... Βusca ritmo. Ελληνιστί: επιδιώκοντας (πάντα) ρυθμό!