Της Ζωής Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

 

Πρόκειται για την αύξηση του ΦΠΑ την οποία η Didi Music μετακύλησε στον κόσμο. Δεν λέμε, μπορεί να ήταν και... υποχρεωτική η απόφασή της, να μην μπορούσε να πράξει διαφορετικά, γιατί όμως το έκανε στα μουλωχτά; Χωρίς να πουν κάτι στο site τους. (update: Είχαν ανεβάσει ένα post στο facebook)

@tetRadio Εγώ (ξανα)τσακώθηκα μαζί τους και τη Δευτέρα γιατί δεν μου έδιναν πάνω από 2 εισιτήρια με την χρεωστική μου.

— Ροβέρτος (@Louvaris) July 22, 2015

Κι αν έκοψε τρεις χιλιάδες εισιτήρια στα ταμεία, πόσο κέρδισε παραπάνω; Τρεις χιλιάδες ευρώ; Αστείο ποσό...

 

Τέλος πάντων, περισσότερα από 15.000 άτομα βρέθηκαν χθες το βράδυ μπροστά από το μεγάλο stage στη Μαλακάσα για τον λιλιπούτειο Manu! Λίγος κόσμος σχετικά με τις προηγούμενες εμφανίσεις του, αλλά πολύς για τα σημερινά δεδομένα, ομολογουμένως. Η μία είσοδος του χώρου πάντως, η Ανατολική, ήταν κλειστή και ουδείς μπορεί να καταλάβει το γιατί. Όπως δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η παραγωγή ήταν τόσο... φτωχή. Ούτε ηχεία πίσω υπήρχαν (μόνο εκείνα της σκηνής), ούτε video wall, ούτε τίποτε. Και σε ένα live με τόσο πολύ κόσμο αυτά είναι απαραίτητα. Δεν ξέρουμε αν έβλεπαν οι πίσω κι αν άκουγαν καλά, αλλά σίγουρα χόρεψαν με την ψυχή τους. 

 

Μετά τους Fundracar και τους πειραγμένους roots ήχους τους, μετά και τους βαλκανικούς Baildsa, στη σκηνή ανέβηκε μία από τις πιο συμβολικές μορφές της εποχής, με τον ελεύθερο και πολιτικοποιημένο στίχο του να αποτελεί αληθινή στάση ζωής. Ο Manu Chao. Με μια ελληνική σημαία που έγραφε «Ελευθερία», καλωσόρισε με το «Mr Bobby» τον... Bob Marley, τραγουδώντας «Tonight I watch through my window and I can't see no rights...».
Clandestino, Bienvenidaa Tijuana, Lacrimas de oro, Me gustas tu κι ένα Terra Vibe μεθυσμένο από τη χαρά που μόνο η μουσική προσφέρει, να χορεύει ξέφρενα και χωρίς σταματημό! Και από το... ψεύτικο στη ζωή μας (Mentira) ως την επιλογή που ο καθένας μας ζητά από τους άλλους αλλά και τον εαυτό του (Si Me Das Elegir), μας ταξίδεψε με στίχους ανεξαρτησίας και μοιράστηκε μαζί μας την έμφυτη εκείνη ενέργεια που μας κάνει να ξεφαντώνουμε ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.

 

«Ευχαριστώ Αθήνα»! Το έλεγε στο τέλος σχεδόν κάθε τραγουδιού! Και, επίσης, «ευχαριστώ για την ενέργεια, να είστε δυνατοί»! Με δυο γροθιές υψωμένες στον αέρα, ένα ανυπόταχτο χαμόγελο και με αγάπη που ξεχείλιζε ανάμεσά μας, ο Manu Chao, χάρισε και πάλι απερίγραπτες στιγμές ευφορίας. Και για όσους αναρωτιούνται ακόμα πώς γίνεται ένα κομμάτι για την Mala vida να ακούγεται τόσο χαρούμενο, το μυστικό το ξέρει ο Manu και το τραγουδά: «In this world there's so much confusion sound the rebellion drums».
Γιατί μονάχα με την προσωπική επανάσταση γίνονται τα σκοτάδια του κόσμου, φως. «La vidaes una tombola y arriba y arriba....»!