Η παράσταση «Αυτό που εγώ ονομάζω λήθη» στο ΚΕΤ, αφορά στο θάνατο. Αλλά όχι έναν οποιονδήποτε θάνατο. Μιλά για τη δολοφονία. Και την ανοχή των δυτικών κοινωνιών, όταν αυτός προέρχεται από άτομα ακόμα και με τη μηδαμινέστερη (επιτρέψτε μου τη λεξιπλασία)  «εξουσία» και, δη, όταν αφορά σ’ αυτό που ονομάζουμε περιθωριακό άνθρωπο. Ένας νέος, ξένος, μετανάστης, δολοφονείται εν μέσω βασανιστηρίων από σεκιούριτι ενός σουπερ-μάρκετ, για ένα κουτάκι μπύρα. Μα τι ειρωνεία; Πως εκπαίδευσαν το νου μας να στεκόμαστε στη φράση την τελευταία; «Για ένα κουτάκι μπύρα». «Για κάτι τόσο μηδαμινό», όπως επαναλαμβάνονται τα λόγια του εισαγγελέα..

Πότε ο άνθρωπος έγινε αγελαίο ον και πότε η κοινωνία έμαθε να κλείνει στόματα, μάτια και αυτιά με τόση παρρησία; Πώς η δολοφονία μετατρέπεται σε θάνατο; Από την αρχή ίσως... Ίσως πάλι και στην πορεία αυτού του αιμοδιψούς, πράγματι, κόσμου. Η λήθη είναι που μένει. Ο χρόνος φέρνει τη λήθη –άρα και την επανάληψη. Και κάθετι που κάποτε έμοιαζε πολύτιμο, όσο μια ανθρώπινη ζωή, ξεφτίζει και ξεχνιέται. Ας μη γελιόμαστε, το βιώνουμε.
 

Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία, αν μην τι άλλο, βρίθει από τέτοιους «θανάτους». Η (ανα)παράσταση του τι συμβαίνει μετά, λαμβάνει χώρα για δύο τελευταίες βραδιές στα ΚΕΤ, αυτό το Σαββατοκύριακο. Και επειδή αξίζει να προβληματιζόμαστε, όσο ακόμα ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο, δεν πρέπει να τη χάσετε.

Info: Έναρξη στις 21:00 Είσοδος: 10 € / 8 € (φοιτητικό, άνω των 65 ετών) / 5 € (κάρτα ανεργίας, κάρτα ΣΕΗ, κάρτα Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας).