Του Νίκου Παπαδογιάννη

 

«Ολοι έξω, διαβατήρια, ταυτότητες, βίζες, έλεγχος». Η διαδικασία κράτησε τρεις ολόκληρες ώρες, ώσπου δόθηκε το πράσινο φως.
Δεκαπέντε χιλιόμετρα πιο κάτω, νέος μεθοριακός σταθμός.
-Ολοι έξω, διαβατήρια, ταυτότητες, βίζες, έλεγχος.
-Μα, εσείς δεν είστε οι ίδιοι φαντάροι που μας σταμάτησαν πριν από μισή ώρα;
-Βεβαίως. Εμείς είμαστε. Στο μεταξύ, όμως, τα σύνορα άλλαξαν και μετακινήθηκαν λίγο πιο νότια. Ολοι έξω. Διαβατήρια, ταυτότητες, βίζες, έλεγχος.
Το περιστατικό είναι βεβαίως φανταστικό, από εκείνα τα ξεκαρδιστικά που συνήθιζε να διηγείται στην παρέα ο αμίμητος Λάκης Μπέλλος. Λιποθυμούσαμε από τα γέλια, αλλά εκείνος συνέχιζε, ανελέητος, τσιμογελώντας κάτω από τα μουστάκια που δεν είχε.
 

 Όταν τον γνώρισα, στην αλήστου μνήμης «Απογευματινή» τον Μάιο του 1987, έβγαζε το ψωμί του ως αθλητικός συντάκτης  – εξ ου και η παρουσία του στο θρυλικό ταξίδι για τη Ριέκα. Ήταν μάλιστα εξαιρετικός ρεπόρτερ και αρθρογράφος, με ειδίκευση στο «κυβερνητικό» ρεπορτάζ (υφυπουργείο Αθλητισμού, ΓΓΑ κλπ).
Και σεσημασμένος παναθηναϊκάκιας.
Ωστόσο, είχε βρει τρόπο να διοχετεύει το καυστικό χιούμορ και τους δημιουργικούς του χυμούς προς πιο γόνιμη κατεύθυνση. Από τις πρώτες κιόλας μέρες της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, εμφανίστηκε στο προσκήνιο ένας μίμος με σπάνιες ικανότητες, ονόματι Γιώργος Μητσικώστας. Ο Λάκης Μπέλλος έγραφε τα κείμενά του, μαζί με τον Μίμη Κανή.
 Όταν σκαρφιζόταν μία από τις παροιμιώδεις ατάκες του, τη σημείωνε σε μία χαρτοπετσέτα για να μη την ξεχάσει. Οι περισσότερες κατέληξαν στα χείλη του Μητσικώστα, του Χάρρυ Κλυνν, του Σωτήρη Μουστάκα και άλλων επιφανών γελωτοποιών της Ρωμιοσύνης.
 

Αλλά ο Λάκης ήταν πρώτα δημοσιογράφος και μετά θεατρικός συγγραφέας. Η τελική του παρακαταθήκη ήταν τα σατιρικά του κείμενα στην Εφημερίδα των Συντακτών, όπου έγραφε τη στήλη «Πάμε Λουκέτο» μέχρι την προτελευταία του στιγμή.

Τα βράδια της Κυριακής στο αθλητικό τμήμα της «Απογευματινής» (απ’ όπου η φωτογραφία εποχής) δεν τελείωναν με το σφύριγμα της λήξης από τον διαιτητή. Όταν έκλεινε και η τελευταία σελίδα, ο Μπέλλος μας μάζευε και μας έδινε ραντεβού στο στούντιο του «Αθήνα 9,84». Η εκπομπή του Μητσικώστα ξεκινούσε στις 12 και διαρκούσε δύο ώρες. «Θα μπείτε όλοι μέσα για να κάνουμε χαβαλέ, υπό έναν όρο. Θα γελάτε σιωπηλά», μας έλεγε ο Λάκης.
Κάπως έτσι, ακουμπισμένοι στον τοίχο του στούντιο, γίναμε φίλοι και με τον Μητσικώστα, ο οποίος διεκδικούσε επάξια από τον Μπέλλο τον τίτλο του καλύτερου παιδιού της πιάτσας. Εκείνη την εποχή, o Γιώργος τσάκιζε με τις μιμήσεις του –μεταξύ πολλών άλλων- τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Μένιο Κουτσόγιωργα, τον Μιλτιάδη Έβερτ, τον Αλέκο Σακελλάριο, τον Βασίλη Κοντοβαζαινίτη, τον Νίκο Κακαουνάκη, τον Φίλιππο Συρίγο.

Ο Λάκης Μπέλλος πήγε να τους συναντήσει το περασμένο Σάββατο, σε ηλικία μόλις 61 ετών, νεότατος όπως και ο παλιόφιλός του Γιάννης Κακουλίδης, τσακισμένος από εγκεφαλικά επεισόδια. Μόνο έτσι μπορούσε να σβήσει το γέλιο του.  

Απόψε που θα ξαναμαζευτεί η παλιοπαρέα στη χασαποταβέρνα του Ηλία στο Θησείο, δίπλα στην εκκλησία του Αγιου Αθανασίου, θα πιούμε ένα κρασί στη μνήμη του γελαστού και ταπεινού Λάκη. Του τη χρωστάμε μία τελευταία πρόποση, όλοι όσοι γελάσαμε με τα αστεία του και μοιραστήκαμε για χρόνια την καλή του καρδιά.

Και, πού ξέρετε, μπορεί από κάποια γωνιά να ακουστεί η φωνή του, με εκείνη τη λειβαδίτικη προφορά, σαν έτοιμη από καιρό για ένα τελευταίο πείραγμα: «Να ερχόμαστε πιο συχνά, εδώ στον άγιο παϊδάκιο…».