Ακολουθήστε μας στο Google news
Πρέπει, μάλιστα, να είναι και η μόνη που δεν περιλαμβάνει Lana Del Rey και Tame Impala.
Low - Ones and Sixes
Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τους Low είναι η αντιστοιχία του ονόματός τους στη μουσική τους και τη γενικότερη αίσθηση που δίνουν. Λίγες φορές μία μουσική χωρίς πολλά κρεσέντο φαντάζει τόσο συναρπαστική. Η τέχνη του μη-θορύβου στο ροκ.
Jessica Pratt - On Your Own Love Again
Ένα 27χρονο κορίτσι που δηλώνει ότι ξεκίνησε να παίζει πιτσιρίκα τραγούδια των T-Rex στην κιθάρα της και να τραγουδάει Marianne Faithfull τραβάει σίγουρα την προσοχή. Στο δεύτερο άλμπουμ της συναντάμε πια μία ώριμη τραγουδοποιό που ισορροπεί ανάμεσα στην pop και την folk με ευκολία και μαεστρία.
Florence + The Machine - How Big, How Blue, How Beautiful
Απαντώντας στον τίτλο η Florence φωνάζει: όσο το δυνατόν περισσότερο. Μία από τις σημαντικότερες γυναίκες μουσικούς των καιρών μας με ένα ακόμα καλαίσθητο και πιασάρικο ίσως -μα δεν μας πειράζει-, άλμπουμ. Η Florence είναι σταρ.
Ought – Sun Coming Down
Οι Josef K, οι Blue Aeroplanes, οι Talking Heads σε μία συσκευασία. Ακόμα μία εξαιρετική καναδέζικη μπάντα που ακούγεται καλύτερη από ηχογράφηση σε ηχογράφηση και κάνει δυνατές ζωντανές εμφανίσεις.
Chris Stapleton - Traveller
Αυτό είναι το άλμπουμ της χρονιάς για την αμερικανική country σκηνή με τρία CMA Awards και υποψηφιότητα για καλύτερο άλμπουμ στα Grammy. Ο Chris Stapleton έγραφε για αρκετά χρόνια τραγούδια για άλλους και επιτέλους αποφάσισε να ηχογραφήσει και την πρώτη του προσωπική δουλειά. Ένα μίγμα country των παλιών καλών καιρών και southern rock. Είναι στιγμές που θυμίζει Marshall Tucker Band.
Seinabo Sey - Pretend
Ντεμπούτο άλμπουμ και για την σουηδέζα-γκανέζα μουσικό που καταφέρνει να παντρέψει μοναδικά το r&b, την dance και την ηλεκτρονική μουσική και την pop πίσω από την ιδιαίτερη φωνή της.
D'Angelo and the Vanguard - Black Messiah
Με μία μπάντα που απαρτίζουν, μεταξύ πολλών, ορισμένοι εξαιρετικοί session μουσικοί ο πάντοτε πρωτοποριακός D’Angelo επανήλθε στο κλείσιμο του 2014 (γι’ αυτό και το θεωρούμε άλμπουμ του 2015) με ένα εξαιρετικό άλμπουμ για να θυμίσει σε πολλούς ποιος πρωτοέπαιξε αυτά που παίζουν σήμερα ο Kanye West κι ο Kendrick Lamar.
John Grant - Grey Tickles Black Pressure
Η προσωπική πορεία του John Grant από το 2010 και μετά και αφού οι Czars, η μπάντα του, είχαν διαλυθεί ήδη από το 2005, ουσιαστικά, είναι μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις των τελευταίων ετών στη μουσική. Στο τρίτο του άλμπουμ φιλοξενεί τρεις πολύ ενδιαφέρουσες συμμετοχές: της Amanda Palmer, του Budgie (ναι, του γνωστού) και της Tracey Thorn των Everything But The Girl.
Holy Herndon - Platform
Η ηλεκτρονική pop της Holy με μία δόση απόδρασης από φόρμες και πειραματισμού βρήκε και την κατάλληλη στέγη στην 4AD με την ετικέτα της οποίας κυκλοφόρησε το τρίτο της και, μάλλον, καλύτερο άλμπουμ.
Wilco - Star Wars
Είκοσι χρόνια και εννέα άλμπουμ μετά οι Wilco καταφέρνουν να ακούγονται το ίδιο συναρπαστικοί όσο και στο ξεκίνημά τους.
Μέρος 3ο Μέρος 5ο
Κι έφτασε η στιγμή κάθε χρόνου που γινόμαστε John Cusack ή Rob Gordon, αν προτιμάτε από το Hi Fidelity με την Top Five Records και την μουσική ως καύσιμο για τα ταξίδια του μυαλού μας. Οι λίστες της χρονιάς. Ένα αναπόσπαστο κομμάτι της pop κουλτούρας, που όλοι αγαπούν να κατηγορούν μα λατρεύουν και να διαβάζουν κάθε Δεκέμβρη.
17 Δεκεμβρίου 2015Αυτά, λοιπόν, είναι τα 50 άλμπουμ που το Fresh ξεχώρισε για το 2015 με σειρά περισσότερο τυχαία, λιγότερο αξιολογική και αρκετά προσωπική…Πρέπει, μάλιστα, να είναι και η μόνη που δεν περιλαμβάνει Lana Del Rey και Tame Impala.
Low - Ones and Sixes
Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τους Low είναι η αντιστοιχία του ονόματός τους στη μουσική τους και τη γενικότερη αίσθηση που δίνουν. Λίγες φορές μία μουσική χωρίς πολλά κρεσέντο φαντάζει τόσο συναρπαστική. Η τέχνη του μη-θορύβου στο ροκ.
Jessica Pratt - On Your Own Love Again
Ένα 27χρονο κορίτσι που δηλώνει ότι ξεκίνησε να παίζει πιτσιρίκα τραγούδια των T-Rex στην κιθάρα της και να τραγουδάει Marianne Faithfull τραβάει σίγουρα την προσοχή. Στο δεύτερο άλμπουμ της συναντάμε πια μία ώριμη τραγουδοποιό που ισορροπεί ανάμεσα στην pop και την folk με ευκολία και μαεστρία.
Florence + The Machine - How Big, How Blue, How Beautiful
Απαντώντας στον τίτλο η Florence φωνάζει: όσο το δυνατόν περισσότερο. Μία από τις σημαντικότερες γυναίκες μουσικούς των καιρών μας με ένα ακόμα καλαίσθητο και πιασάρικο ίσως -μα δεν μας πειράζει-, άλμπουμ. Η Florence είναι σταρ.
Ought – Sun Coming Down
Οι Josef K, οι Blue Aeroplanes, οι Talking Heads σε μία συσκευασία. Ακόμα μία εξαιρετική καναδέζικη μπάντα που ακούγεται καλύτερη από ηχογράφηση σε ηχογράφηση και κάνει δυνατές ζωντανές εμφανίσεις.
Chris Stapleton - Traveller
Αυτό είναι το άλμπουμ της χρονιάς για την αμερικανική country σκηνή με τρία CMA Awards και υποψηφιότητα για καλύτερο άλμπουμ στα Grammy. Ο Chris Stapleton έγραφε για αρκετά χρόνια τραγούδια για άλλους και επιτέλους αποφάσισε να ηχογραφήσει και την πρώτη του προσωπική δουλειά. Ένα μίγμα country των παλιών καλών καιρών και southern rock. Είναι στιγμές που θυμίζει Marshall Tucker Band.
Seinabo Sey - Pretend
Ντεμπούτο άλμπουμ και για την σουηδέζα-γκανέζα μουσικό που καταφέρνει να παντρέψει μοναδικά το r&b, την dance και την ηλεκτρονική μουσική και την pop πίσω από την ιδιαίτερη φωνή της.
D'Angelo and the Vanguard - Black Messiah
Με μία μπάντα που απαρτίζουν, μεταξύ πολλών, ορισμένοι εξαιρετικοί session μουσικοί ο πάντοτε πρωτοποριακός D’Angelo επανήλθε στο κλείσιμο του 2014 (γι’ αυτό και το θεωρούμε άλμπουμ του 2015) με ένα εξαιρετικό άλμπουμ για να θυμίσει σε πολλούς ποιος πρωτοέπαιξε αυτά που παίζουν σήμερα ο Kanye West κι ο Kendrick Lamar.
John Grant - Grey Tickles Black Pressure
Η προσωπική πορεία του John Grant από το 2010 και μετά και αφού οι Czars, η μπάντα του, είχαν διαλυθεί ήδη από το 2005, ουσιαστικά, είναι μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις των τελευταίων ετών στη μουσική. Στο τρίτο του άλμπουμ φιλοξενεί τρεις πολύ ενδιαφέρουσες συμμετοχές: της Amanda Palmer, του Budgie (ναι, του γνωστού) και της Tracey Thorn των Everything But The Girl.
Holy Herndon - Platform
Η ηλεκτρονική pop της Holy με μία δόση απόδρασης από φόρμες και πειραματισμού βρήκε και την κατάλληλη στέγη στην 4AD με την ετικέτα της οποίας κυκλοφόρησε το τρίτο της και, μάλλον, καλύτερο άλμπουμ.
Wilco - Star Wars
Είκοσι χρόνια και εννέα άλμπουμ μετά οι Wilco καταφέρνουν να ακούγονται το ίδιο συναρπαστικοί όσο και στο ξεκίνημά τους.
Μέρος 3ο Μέρος 5ο
