Η αφορμή ήταν το πόρισμα για τα χαμένα 2,7 εκατομμύρια ευρώ στο Φεστιβάλ Αθηνών, ζημία που υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο. Το πόρισμα το αποκάλυψε η Εφημερίδα των Συντακτών. «Πόρισμα-φάντασμα» έγραψε η Καθημερινή και ίσως να έχει δίκιο αλλά από την ανάποδη: όντως ήταν πόρισμα-φάντασμα αφού το κρατούσε το Φεστιβάλ Αθηνών για 1,5 χρόνο κρυμμένο στα συρτάρια του. Με τη δημοσιογραφική αποκάλυψη να μην έχει σχέση με το πολιτικό παρασκήνιο, ποιοι έδωσαν το (υπαρκτό, παρακαλώ) πόρισμα και γιατί. Έτερον, εκάτερον. 

 

Ήταν η αφορμή λοιπόν για το ξεγύμνωμα του πολιτιστικού ρεπορτάζ στην Ελλάδα. Μέχρι και υπογραφές μαζεύουν για να υπερασπιστούν τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ. Να είσαι δημοσιογράφος του πολιτιστικού ρεπορτάζ και να υπογράφεις υπέρ (ή και κατά, το ίδιο είναι) του διευθυντή ενός κρατικού πολιτιστικού θεσμού; Απίθανη ξεφτίλα.  

Εν τω μεταξύ τον Λούκο ουδείς σχεδόν τον κατηγόρησε για το οικονομικό έλλειμμα, η Εφ.Συν, πάντως και η Έφη Μαρίνου (που έβγαλε το ρεπορτάζ) σίγουρα όχι. Δεν είναι δουλειά του δημοσιογράφου, άλλωστε. Και πολύ περισσότερο ουδείς τον κατηγόρησε για την καλλιτεχνική του προσφορά στο Φεστιβάλ Αθηνών. Όλοι, ανεξαιρέτως, έπλεξαν το εγκώμιό του. Αν κι επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο να σας πω ότι το φεστιβάλ, στα της σύγχρονης μουσικής τουλάχιστον, είναι ανύπαρκτο. Μπορεί στο θέατρο ή στο χορό να είναι πρωτοποριακό και όντως, στη μουσική όμως είναι δεκαετίες πίσω.

Και όλοι αναφέρθηκαν με διθυράμβους στο γεγονός πως ο Γιώργος Λούκος προσφέρει τις υπηρεσίες του αμισθί. Προσωπικά το θεωρώ απολύτως κατακριτέο αυτό (να δουλεύεις δωρεάν στο Δημόσιο), όσοι ωστόσο τον εκθειάζουν για το συγκεκριμένο ας ψάξουν και το πότε συνέβη, πότε και γιατί σταμάτησε να λαμβάνει το μισθό του δηλαδή. Ας κάνουν και λίγο ρεπορτάζ επιτέλους.    

 

Τι ήταν λοιπόν να βγει το πόρισμα; Μπλόκαρε το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ. Άρθρα, υπογραφές, τηλεφωνήματα, έως και blog έστησαν, το save greek festival λες και το... greek festival είναι ο... Loukos μόνο. Μέχρι και δημοσιογράφοι που πληρώνονται χρόνια τώρα από το Φεστιβάλ Αθηνών (έρχεται ρεπορτάζ) βγήκαν να τον υπερασπιστούν (κάνοντάς του μεγαλύτερο κακό έτσι). Όσο καλό του έκαναν από την άλλη και διάφορες «ιερές αγελάδες» του χώρου που έσπευσαν να τον κατακρίνουν, όπως ο γνωστός, ναι ο γνωστός, Κώστας Γεωργουσόπουλος. Δεν είχαν ούτε καν την ευφυΐα και οι δύο πλευρές να κρατήσουν τις πρέπουσες αποστάσεις. 

 

Ο ίδιος ο Γιώργος Λούκος έβγαλε μία μισή ανακοίνωση όλη κι όλη, χωρίς να πει λέξη παραπάνω. Ούτε καν συνέντευξη σε (έναν δικό του, έστω) δημοσιογράφο δεν έδωσε. Γιατί, άραγε;  Μόνο τηλεφωνήματα και τραπεζώματα. Το σκέφτεστε να έπαιρνε τηλέφωνο ο ίδιος ο Γιώργος Λούκος την Περιστέρα (!), τη σύζυγο του Αλέξη Τσίπρα; Αυτό, αποκλείεται, το ξέρω. 

 

Το πολιτιστικό ρεπορτάζ στην Ελλάδα ξεφτιλίστηκε εντελώς. Αλήθεια, αν έλειπαν από την Όπερα της Λυών τα 2,7 εκατομμύρια ευρώ τι θα έλεγαν οι Παρισιάνοι συνάδελφοι; Θα ασχολούνταν με το εκπληκτικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Λυών, μόνο; 

Κι έρχεται οσονούπω και μία αγωγή κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ εναντίον του Φεστιβάλ Αθηνών. Κρατήστε το.