Οι περισσότερες του Σαββάτου και της Κυριακής είχαν τυπωθεί πιο πριν. Στο Βήμα λόγου χάριν έγραφαν για την παράσταση που τελείωνε εκείνη την ημέρα λες και παιζόταν ακόμα. Στην Καθημερινή του Σαββάτου δεν είχαν αλλάξει ούτε καν τα άρθρα, σε ένα από αυτά ο Ηλίας Μαγκλίνης έγραφε για την «Ισορροπία του Nash» σαν να μην είχε συμβεί το παραμικρό δύο ημέρες πριν. Μόνο μία μικρή είδηση 400 λέξεων είχαν στην ειδησεογραφική σελίδα. 

 

Ολόκληρα ΝΕΑ και στο σαββατιάτικο φύλλο τους με τις πιο υψηλές πωλήσεις δεν είχαν καν ρεπορτάζ, μόνο το κύριο άρθρο της εφημερίδας κι ένα ακόμα του Ηλία Κανέλλη που φυσικά μας βγήκε δυναμικά εναντίον του κατεβάσματος (εδώ γελάμε, αν τον ακούγατε σήμερα στον «Αθήνα 9.84» θα καταλαβαίνατε, ειδικά με την άγνοιά του για την παρέμβαση της Αμερικανικής Πρεσβείας επί του θέματος). Δεν μπήκαν καν στον κόπο να... ξηλώσουν κάποιες σελίδες την Παρασκευή, τις άφησαν έτσι όπως ήταν τυπωμένες από την Τετάρτη (είχαμε και απεργία οι δημοσιογράφοι την Πέμπτη). 

 

Μιλάμε δηλαδή για μπαγιάτικα νέα και με την ούγια. Δεν είναι τυχαία η ραγδαία πτώση των κυκλοφοριών τους. Όταν δεν σε ενδιαφέρει το κοινό, παύει και αυτό να ενδιαφέρεται για σένα.