Ακολουθήστε μας στο Google news
Η Esperanza Spalding συναντά τον Tony Visconti, συνεργάτη του Bowie κι έναν από τους σημαντικότερους ροκ παραγωγούς, ο Kano κριτικάρει τη σύγχρονη Αγγλία, ο Charles Bradley δίνει τη soul εκδοχή των Black Sabbath κι ο Thom Yorke, μακριά από τους Rdiohead συναντά τον Mark Pritchard…
28 Μαρτίου 2016Το τραγούδι της εβδομάδας
Esperanza Spalding - One
Πριν είκοσι περίπου ημέρες κυκλοφόρησε το πέμπτο άλμπουμ της, ένα φιλόδοξο concept με τον τίτλο Emily’s D+evolution με την Emily (που είναι και το μεσαίο όνομα της Esperanza) να είναι η κεντρική ηρωίδα.
Η Esperanza Spalding είναι η σημαντικότερη, ίσως, γυναίκα της jazz σήμερα κι ας μην είναι μία συμβατική jazz μουσικός αφού στις συνθέσεις της ανακατεύει χίλιες μύριες επιρροές από την Βραζιλία μέχρι την Αφρική φτιάχνοντας ένα μοναδικό χαρμάνι. Αντισυμβατική και η εικόνα της και η παρουσία της στις συναυλίες. Πολύχρωμη, ανήσυχη, κινητική σαν ροκ σταρ και γνήσια αφροαμερικάνα. Δεν είναι τυχαίο που εδώ έχει δίπλα της, στην παραγωγή, τον σπουδαίο και επί χρόνια συνεργάτη του David Bowie, Tony Visconti.
Το One είναι το μοναδικό δείγμα σε βίντεο από το Emily’s D+evolution, μα αρκετά αντιπροσωπευτικό ενός από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.
Islands – The Joke
Τρία ολόκληρα χρόνια είχαν να κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένη δουλειά οι καναδοί Islands κα φέτος αποφάσισαν να αναπληρώσουν το κενό κυκλοφορώντας δύο άλμπουμ ταυτόχρονα! Τα Taste και Should I Remain Here At Sea?. Το The Joke, ένα πολιτικό και αναρχικό τραγούδι με έντονο άρωμα Ennio Morricone, προέρχεται από το Taste.
Mark Pritchard - Beautiful People (feat. Thom Yorke)
Ο Thom Yorke δεν φοβάται τις συνεργασίες κι ως τώρα έχει κάνει δεκάδες. Το ίδιο μπορεί να καυχηθεί, όμως, κι ο Mark Pritchard, ένα από τα σημαντικά ονόματα της ηλεκτρονικής και dance σκηνής των τελευταίων χρόνων. Οι δυο τους εδώ συναντιούνται σε μία ατμοσφαιρική, σχεδόν ambient ηχογράφηση.
The National - Morning Dew
Δύσκολα μπορείς να διακρίνεις κάποια επιρροή των Grateful Dead στη μουσική των National. Παρόλα αυτά, το αμερικανικό συγκρότημα, προχώρησε σε ένα παράτολμο tribute project στην θρυλική μπάντα του μεγάλου Gerry Garcia με τον τίτλο Day Of The Dead. Στη συλλογή των 56 διασκευών ακούγονται οι Wilco, Mumford and Sons, The Flaming Lips, Anhoni, Sharon Van Etten, Courtney Barnett, Bruce Hornsby και πολλοί άλλοι.
Charles Bradley - Changes
Πόσο εύκολα θα μπορούσε οποιοσδήποτε να φανταστεί ένα κλασικό τραγούδι των Black Sabbath σε soul διασκευή; Ο Charles Bradley δίνει νέα ζωή σε μία από τις δημοφιλέστερες συνθέσεις της παρέας του Ozzy. Το νέο του άλμπουμ κυκλοφορεί την 1η Απριλίου.
Pet Shop Boys - Happiness
Για τους Pet Shop Boys και τη νέα τους δουλειά μιλήσαμε και πάλι πρόσφατα μα φαίνεται πως κάθε νέο από εκεί αποτελεί μία αποκάλυψη από αυτούς που έβαλαν τα θεμέλια της χορευτικής pop πολλά χρόνια πίσω. Ο παλιός είν’ αλλιώς, όπως και να το κάνουμε.
The Hotelier - Piano Player
Παρότι, προσωπικά, θεωρώ το emo ένα από τα πιο αδιάφορα μουσικά ρεύματα της ροκ οι Hotelier με πείθουν για να τους εξαιρέσω. Το τρίτο τους άλμπουμ αναμένεται κι αυτό είναι το πρώτο δείγμα.
Kevin Morby – Dorothy
Από το Κάνσας στο Μπρούκλιν κι από εκεί στο Λος Αντζελες είναι σα να αλλάζεις τρεις χώρες. Αυτή είναι κι η πορεία του Kevin Morby, ενός αντιπροσωπευτικού μουσικού της νέας ηλεκτρικής αμερικανικής folk σκηνής που μετά τους Woods και τους Babies ακολουθεί σόλο καριέρα.
NO ZU - Spirit Beat
Κι από την Αμερική στην Αυστραλία για να συναντήσουμε ένα από τα πιο παράξενα σχήματα του καιρού μας, τους NU ZU, μία κολεκτίβα χορευτικής μουσικής με έντονες ethnic επιρροές. Εδώ σε μία απολαυστική dark funk σύνθεση επάνω σε καθαρά αραβικές φόρμες. Σα να ακούς τους Chic να συνοδεύουν τον Omar Souleyman.
Kano – This Is England
Ο Kane Robinson ή Kano, αντίθετα, στηρίζεται σε πιο κλασικές φόρμες της ραπ και καταθέτει εδώ τη δική του εκδοχή για την Αγγλία. Όχι ιδιαίτερα τιμητική, όπως, άλλωστε, και η ομότιτλη της PJ Harvey πριν μερικά χρόνια. Και για όσους, τυχόν, δεν τον γνωρίζετε, ο Kano ήταν μία από τις φωνές στο Plastic Beach των Gorillaz.
Η Esperanza Spalding συναντά τον Tony Visconti, συνεργάτη του Bowie κι έναν από τους σημαντικότερους ροκ παραγωγούς, ο Kano κριτικάρει τη σύγχρονη Αγγλία, ο Charles Bradley δίνει τη soul εκδοχή των Black Sabbath κι ο Thom Yorke, μακριά από τους Rdiohead συναντά τον Mark Pritchard…
28 Μαρτίου 2016Το τραγούδι της εβδομάδαςEsperanza Spalding - One
Πριν είκοσι περίπου ημέρες κυκλοφόρησε το πέμπτο άλμπουμ της, ένα φιλόδοξο concept με τον τίτλο Emily’s D+evolution με την Emily (που είναι και το μεσαίο όνομα της Esperanza) να είναι η κεντρική ηρωίδα.
Η Esperanza Spalding είναι η σημαντικότερη, ίσως, γυναίκα της jazz σήμερα κι ας μην είναι μία συμβατική jazz μουσικός αφού στις συνθέσεις της ανακατεύει χίλιες μύριες επιρροές από την Βραζιλία μέχρι την Αφρική φτιάχνοντας ένα μοναδικό χαρμάνι. Αντισυμβατική και η εικόνα της και η παρουσία της στις συναυλίες. Πολύχρωμη, ανήσυχη, κινητική σαν ροκ σταρ και γνήσια αφροαμερικάνα. Δεν είναι τυχαίο που εδώ έχει δίπλα της, στην παραγωγή, τον σπουδαίο και επί χρόνια συνεργάτη του David Bowie, Tony Visconti.
Το One είναι το μοναδικό δείγμα σε βίντεο από το Emily’s D+evolution, μα αρκετά αντιπροσωπευτικό ενός από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.
Islands – The Joke
Τρία ολόκληρα χρόνια είχαν να κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένη δουλειά οι καναδοί Islands κα φέτος αποφάσισαν να αναπληρώσουν το κενό κυκλοφορώντας δύο άλμπουμ ταυτόχρονα! Τα Taste και Should I Remain Here At Sea?. Το The Joke, ένα πολιτικό και αναρχικό τραγούδι με έντονο άρωμα Ennio Morricone, προέρχεται από το Taste.
Mark Pritchard - Beautiful People (feat. Thom Yorke)
Ο Thom Yorke δεν φοβάται τις συνεργασίες κι ως τώρα έχει κάνει δεκάδες. Το ίδιο μπορεί να καυχηθεί, όμως, κι ο Mark Pritchard, ένα από τα σημαντικά ονόματα της ηλεκτρονικής και dance σκηνής των τελευταίων χρόνων. Οι δυο τους εδώ συναντιούνται σε μία ατμοσφαιρική, σχεδόν ambient ηχογράφηση.
The National - Morning Dew
Δύσκολα μπορείς να διακρίνεις κάποια επιρροή των Grateful Dead στη μουσική των National. Παρόλα αυτά, το αμερικανικό συγκρότημα, προχώρησε σε ένα παράτολμο tribute project στην θρυλική μπάντα του μεγάλου Gerry Garcia με τον τίτλο Day Of The Dead. Στη συλλογή των 56 διασκευών ακούγονται οι Wilco, Mumford and Sons, The Flaming Lips, Anhoni, Sharon Van Etten, Courtney Barnett, Bruce Hornsby και πολλοί άλλοι.
Charles Bradley - Changes
Πόσο εύκολα θα μπορούσε οποιοσδήποτε να φανταστεί ένα κλασικό τραγούδι των Black Sabbath σε soul διασκευή; Ο Charles Bradley δίνει νέα ζωή σε μία από τις δημοφιλέστερες συνθέσεις της παρέας του Ozzy. Το νέο του άλμπουμ κυκλοφορεί την 1η Απριλίου.
Pet Shop Boys - Happiness
Για τους Pet Shop Boys και τη νέα τους δουλειά μιλήσαμε και πάλι πρόσφατα μα φαίνεται πως κάθε νέο από εκεί αποτελεί μία αποκάλυψη από αυτούς που έβαλαν τα θεμέλια της χορευτικής pop πολλά χρόνια πίσω. Ο παλιός είν’ αλλιώς, όπως και να το κάνουμε.
The Hotelier - Piano Player
Παρότι, προσωπικά, θεωρώ το emo ένα από τα πιο αδιάφορα μουσικά ρεύματα της ροκ οι Hotelier με πείθουν για να τους εξαιρέσω. Το τρίτο τους άλμπουμ αναμένεται κι αυτό είναι το πρώτο δείγμα.
Kevin Morby – Dorothy
Από το Κάνσας στο Μπρούκλιν κι από εκεί στο Λος Αντζελες είναι σα να αλλάζεις τρεις χώρες. Αυτή είναι κι η πορεία του Kevin Morby, ενός αντιπροσωπευτικού μουσικού της νέας ηλεκτρικής αμερικανικής folk σκηνής που μετά τους Woods και τους Babies ακολουθεί σόλο καριέρα.
NO ZU - Spirit Beat
Κι από την Αμερική στην Αυστραλία για να συναντήσουμε ένα από τα πιο παράξενα σχήματα του καιρού μας, τους NU ZU, μία κολεκτίβα χορευτικής μουσικής με έντονες ethnic επιρροές. Εδώ σε μία απολαυστική dark funk σύνθεση επάνω σε καθαρά αραβικές φόρμες. Σα να ακούς τους Chic να συνοδεύουν τον Omar Souleyman.
Kano – This Is England
Ο Kane Robinson ή Kano, αντίθετα, στηρίζεται σε πιο κλασικές φόρμες της ραπ και καταθέτει εδώ τη δική του εκδοχή για την Αγγλία. Όχι ιδιαίτερα τιμητική, όπως, άλλωστε, και η ομότιτλη της PJ Harvey πριν μερικά χρόνια. Και για όσους, τυχόν, δεν τον γνωρίζετε, ο Kano ήταν μία από τις φωνές στο Plastic Beach των Gorillaz.
