Ακολουθήστε μας στο Google news
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Τα tracks που σιγοτραγουδάμε σε κάθε τους live, τα ακούσαμε unplugged και όπως και την προηγούμενη φορά που επιχείρησαν την «απογυμνωμένη» έκδοση των κομματιών τους, έτσι και τώρα απέδειξαν αυτό που ο Alex K είχε δηλώσει: «πίσω από κάθε τραγούδι υπάρχει μια μικρή ιστορία που παραμένει ατόφια, άσχετα με τον τρόπο που θα τη διηγηθείς». Παρά την απουσία ηλεκτρονικών vibes στο setlist, η εκτέλεση των κομματιών αποζημίωσε παλιούς και νέους φίλους των Drive, που έφτιαξαν την πολύ θερμή ατμόσφαιρα. Straight Ahead, Blue City Sores, Dagger Moon, The Drop ξεσήκωσαν τους αφοσιωμένους της μπάντας που έπαιξε για πάνω από δυόμιση ώρες, δηλώνοντας εκ νέου και από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά τις ρίζες στην garage, την americana, στην ψυχεδέλεια της rock που στόλιζε όνειρα στα σκοτάδια των gigs μιας άλλης εποχής.
Κεφάλαιο ξεχωριστό και αναπόσπαστο οι guests best friends! Εκτός από τους πιο κλασσικούς συνοδοιπόρους τους, τον Νίκο Κεντζέα στο κόντρα μπάσο και τον Άγγελο Κώττα στα κρουστά, τώρα τους συνόδεψαν ο ρομαντικός Φώτης Σιώττας με το βιολί του (από τη μέση της συναυλίας και μετά) , ο Ανωγειανός λαουτιέρης Γιάγκος Χαιρέτης και ο Digital Alkemist με τα κρουστά του και το παράξενο ψευδώνυμο. Εκτός από την έκπληξη του απίστευτου ταιριάσματός τους με τους Last Drive στις ακουστικές γραμμές, μας χάρισαν και απίστευτα jams στο τέλος του live ενώνοντας τα μονοπάτια στους ασύνορους χάρτες της μουσικής και δημιουργώντας ένα κλίμα που θα μας μείνει αξέχαστο.
Ο Alex K έντυσε το live με τα συνεχή του ευχαριστώ σε όσους παρευρέθηκαν και με το ζεστό του σχόλιο για την προσφυγιά που είναι εδώ, τους αλληλέγγυους που τη βοηθούν και την ανάγκη για τη στήριξή μας, κάτι που έδωσε και ένα χαρακτήρα ιδιαίτερο στο live αυτό το τόσο «οικογενειακό». Και κάπως έτσι, κάτω από το ασπρόμαυρο banner των Last Drive συναντήσαμε ήχους και φτιάξαμε εικόνες που έρχονται από παλιά αλλά αποδεικνύουν ότι όσο κλασσικό κι αν είναι κάτι, μπορεί κανείς να δει μια ολοκαίνουρια πλευρά του που ποτέ δεν είχε φανταστεί.
Μία από τις απολαυστικότερες εμφανίσεις των Last Drive, την Παρασκευή το βράδυ στο ΙΛΙΟΝ plus, πολύ διαφορετική από τις κλασσικές garage των προηγούμενων χρόνων · πιο νοσταλγικοί, πιο ώριμοι και πιο δημιουργικοί, με φίλους που έδωσαν τρανταχτό παρών πάνω και κάτω από το stage.
15 Μαΐου 2016Της Ζωής ΝικολάουΦωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Τα tracks που σιγοτραγουδάμε σε κάθε τους live, τα ακούσαμε unplugged και όπως και την προηγούμενη φορά που επιχείρησαν την «απογυμνωμένη» έκδοση των κομματιών τους, έτσι και τώρα απέδειξαν αυτό που ο Alex K είχε δηλώσει: «πίσω από κάθε τραγούδι υπάρχει μια μικρή ιστορία που παραμένει ατόφια, άσχετα με τον τρόπο που θα τη διηγηθείς». Παρά την απουσία ηλεκτρονικών vibes στο setlist, η εκτέλεση των κομματιών αποζημίωσε παλιούς και νέους φίλους των Drive, που έφτιαξαν την πολύ θερμή ατμόσφαιρα. Straight Ahead, Blue City Sores, Dagger Moon, The Drop ξεσήκωσαν τους αφοσιωμένους της μπάντας που έπαιξε για πάνω από δυόμιση ώρες, δηλώνοντας εκ νέου και από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά τις ρίζες στην garage, την americana, στην ψυχεδέλεια της rock που στόλιζε όνειρα στα σκοτάδια των gigs μιας άλλης εποχής.
Κεφάλαιο ξεχωριστό και αναπόσπαστο οι guests best friends! Εκτός από τους πιο κλασσικούς συνοδοιπόρους τους, τον Νίκο Κεντζέα στο κόντρα μπάσο και τον Άγγελο Κώττα στα κρουστά, τώρα τους συνόδεψαν ο ρομαντικός Φώτης Σιώττας με το βιολί του (από τη μέση της συναυλίας και μετά) , ο Ανωγειανός λαουτιέρης Γιάγκος Χαιρέτης και ο Digital Alkemist με τα κρουστά του και το παράξενο ψευδώνυμο. Εκτός από την έκπληξη του απίστευτου ταιριάσματός τους με τους Last Drive στις ακουστικές γραμμές, μας χάρισαν και απίστευτα jams στο τέλος του live ενώνοντας τα μονοπάτια στους ασύνορους χάρτες της μουσικής και δημιουργώντας ένα κλίμα που θα μας μείνει αξέχαστο.
Ο Alex K έντυσε το live με τα συνεχή του ευχαριστώ σε όσους παρευρέθηκαν και με το ζεστό του σχόλιο για την προσφυγιά που είναι εδώ, τους αλληλέγγυους που τη βοηθούν και την ανάγκη για τη στήριξή μας, κάτι που έδωσε και ένα χαρακτήρα ιδιαίτερο στο live αυτό το τόσο «οικογενειακό». Και κάπως έτσι, κάτω από το ασπρόμαυρο banner των Last Drive συναντήσαμε ήχους και φτιάξαμε εικόνες που έρχονται από παλιά αλλά αποδεικνύουν ότι όσο κλασσικό κι αν είναι κάτι, μπορεί κανείς να δει μια ολοκαίνουρια πλευρά του που ποτέ δεν είχε φανταστεί.
