Και μη νομίζετε, οι Πορτογάλοι δεν αποτελούν κάτι το διαφορετικό από εμάς, το αντίθετο μάλιστα, μοιάζουμε και πολύ θα έλεγα. Ακόμα και στη... φτώχεια μας. Το μόνο πιθανότατα στο οποίο πλεονεκτούν είναι που βρίσκονται πιο κοντά, γεωγραφικά, στην Ευρώπη. Οπότε είναι πιο εύκολο για μία μπάντα να βάλει στο πρόγραμμα Μαδρίτη και μαζί και Λισαβόνα. 

 

Αλλά και αυτό το επιχείρημα καταρρίπτεται. Λες και είναι μακριά η Ρώμη από την Αθήνα... Τέλος πάντων. Radiohead, Arcade Fire, Foals, Tame Impala, Chemical Brothers και άλλοι πολλοί. Αλλά, επαναλαμβάνω, κι 60 χιλιάδες κόσμος. Sold out το φεστιβάλ. 

 

Για πείτε μου τώρα, πόσο πιστεύετε πως θα μάζευαν όλα αυτά τα ονόματα αν έπαιζαν, μαζί, στην Αθήνα; Να σας πω εγώ: όχι τους μισούς αλλά ούτε καν το 1/3. Το κοινό μας είναι περιορισμένο, λίγοι ενδιαφέρονται για την πραγματική μουσική που συμβαίνει εκεί έξω.

 

Στα 120 ευρώ το τριήμερο εισιτήριο, μη νομίζετε δηλαδή πως ήταν ακριβό. Γενικώς το φεστιβάλ ήταν φθηνό, το γράψαμε και στο twitter μας (στο οποίο θα βρείτε πολλά live βίντεο από το φεστιβάλ), στα 2,5 ευρώ η μπύρα στο NOSalive, στα 4,5 ευρώ στο Ejekt. Δεν φταίει όμως το δικό μας φεστιβάλ, αντίστοιχες διαφορές υφίστανται και στο κόστος ζωής έξω. Τι να λέμε, πλήρωσα έναν espresso σε καλό μαγαζί του κέντρου της Λισαβόνας μόλις 55 λεπτά. Κοίταγα τα ρέστα και δεν το πίστευα ρε φίλε. Αλλά εδώ, ξέχασα, είμαστε μάγκες. Θέλουμε όλα να είναι στο maximum των τιμών.

 

Πάντως για μουσική, για ξένη μουσική, δεν είμαστε. Δεν είναι κακό, ας το παραδεχτούμε να τελειώνουμε. 

 

Ναι, ωραίοι οι Arcade Fire αν με ρωτάτε. Όπως και οι Radiohead. Δύο headliners που άξιζαν πραγματικά. Και που είναι πολύ πιο πάνω από τους υπόλοιπους. To πιο sexy γκρουπ πάντως ήταν οι Tame Impala. Γι' αυτό και στο live τους τα κορίτσια, ανεβασμένα στους ώμους των ανδρών, σήκωναν τις μπλούζες τους κι έδειχναν, στα video wall, το στήθος τους (όχι όλα τους βέβαια). Ούτε αυτό δεν κάνουμε και ας είναι πιο ωραία τα δικά μας κορίτσια από αυτά της Πορτογαλίας. 

 

Και τα αγόρια να βγάλουν τις μπλούζες τους, δεν το περιορίζω, φυσικά και όχι. Αυτό έλειπε δα...