Τα αρνητικά, πρώτα (you're welcome).

1) Ο πολύς κόσμος. Ένα γήπεδο Καραϊσκάκη θα ήταν ιδανικό για μία τόσο μεγάλη συναυλία. Η αγαπημένη πλατεία Νερού έδειχνε ακατάλληλη. 
2) Ο τραγικός ήχος που βελτιώθηκε στην πορεία. Ερώτημα: Γιατί στο εξωτερικό δεν τίθεται ποτέ θέμα ήχου ενώ στην Ελλάδα (μας) σχεδόν πάντα;
3) Η... «μαγκιά» των διοργανωτών. Και δεν λέω μόνο για τις τσιμπημένες τιμές στα μπαρ. Αλλά και για τα VIP εισιτήρια, για τους κατόχους τους. Απλώς μέσα στην αρένα είχαν το δικό τους υπερυψωμένο χώρο. Αρκεί αυτό; Τι να σας πω; Μπορεί και να αρκεί. Δεν μπορώ και να μπω στην ψυχολογία τους. 
4) Λίγο βαρέθηκα γιατί οι Muse στις τελευταίες τους δουλειές το έχουν χάσει. Ήρθαν και στη χώρα μας με την πιο φτωχική version της περιοδείας τους, για drones είχαμε ακούσει και drones δεν είδαμε ποτέ, νιώθουμε λίγο ριγμένοι σε αυτό. Πάλι καλά που δεν μας έφεραν ένα βίντεο να παίζει από μία παλιότερη συναυλία τους ώστε το κόστος να μειωθεί κι άλλο.  
5) Μία συναυλία 100% στημένη. Ξέραμε από πριν τι τραγούδι ακολουθεί, δεν αλλάζουν σχεδόν τίποτε, γνωρίζαμε πότε θα γίνει το encore και τι θα έπαιζαν. Σχεδόν, καμία έκπληξη. Το κάνουν οι περισσότερες μπάντες θα μου πείτε, μπορεί και όλες (εκτός από τον Bruce φυσικά). Ναι το κάνουν, όντως. Αλλά δεν παύει να είναι σπαστικό.
(Στη σελίδα μας στο facebook μπορείτε να δείτε ένα ακόμα αρνητικό, το 6o).

Μάριος Βαλασόπουλος (φωτογραφίες) 

Και τα θετικά.

1) Μία μεγάλη συναυλία, μία αληθινή γιορτή, χορός, ιδρώτας και τραγούδι. Οι Muse είναι ένα σπουδαίο γκρουπ και, δυστυχώς, σπάνια βλέπουμε στην Ελλάδα ονόματα τέτοιου βεληνεκούς. Μπορεί να μην είναι το live που θα μείνει στο δικό μου μυαλό, αλλά μάλλον αποτελώ μία πολύ μικρή μειοψηφία.
2) Το ελληνικό κοινό στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Και μαζικά προσήλθε (20 χιλιάδες!) και τα τραγούδια ήξερε (απ' έξω και ανακατωτά), μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Θα έχουν να το λένε οι Muse. Ας το λάβουν υπόψιν τους οι εγχώριοι promoters και να το τολμούν πιο συχνά.
3) Τους Unkle τους βάζω εδώ αν και μάλλον θα έπρεπε να τους τοποθετούσα στα αρνητικά. Επειδή όμως ο ήχος στο live τους ήταν για τα μπάζα, διαθέτουν ελαφρυντικά.
4) Το Time Is Running Out.
5) Είναι μαγεία τα μεγάλα live. Και τα μικρά είναι ωραία, φυσικά. Ίσως και προτιμότερα, δεν λέω. Τα μαζικά όμως με τις δεκάδες χιλιάδες κόσμου, διαθέτουν άλλη γοητεία. Σε «ταξιδεύουν». Ειδικά αν αποφασίσεις να χωθείς στο πλήθος μπροστά-μπροστά (πράγμα το οποίο κάνουμε όλο και πιο σπάνια).