Στο κάτω μέρος ένας νησιώτικος επαρχιακός δρόμος -ξέρετε, με φούρνους, μίνι μάρκετ, μαγαζιά και άλλα άσχετα ή σχετικά μαγαζιά- και στο πάνω ένα ροκ φεστιβάλ. Κακόγουστα κάτω και καλόγουστα πάνω, όλα μαζί στην Ελλάδα (μας). Ένα μικρό αλλά πολύ οργανωμένο φεστιβάλ είναι το Saristra -τα μουσικά θα σας τα πούμε τις επόμενες ημέρες- ο Φώτης Βαλάτος που το διοργανώνει με τη βοήθεια των συντοπιτών του κάνουν εξαιρετική δουλειά.

 

Έντιμη προσπάθεια από την αρχή μέχρι το τέλος της. Και με πολλούς εθελοντές να συνδράμουν, μέχρι και παρκαδόροι-εθελοντές υπήρχαν. Για σκεφτείτε το ετούτο εδώ το τελευταίο, κάποια παιδιά βοηθούσαν στα αυτοσχέδια πάρκινγκ σε χωράφια, βρίσκονταν δηλαδή στην ουσία εκτός φεστιβάλ, εκτός της γιορτής, μέσα στα σκοτάδια με τους φακούς στα χέρια. Και όμως ήταν εκεί. Αυτό και μόνο λέει πολλά. Κάνει και καλό στην τοπική οικονομία συν τοις άλλοις, φέρνει αρκετό κόσμο στο νησί. Είμαστε πολλοί που βρεθήκαμε στην Κεφαλονιά επί τούτου. Και μάλιστα στη Σάμη που δεν είναι και από τα πιο ωραία μέρη της εδώ που τα λέμε.        

 

Χωρίς εισιτήριο, με καλές μπάντες, με μαγαζάκια μέσα στο χώρο, με πάγκους κι εκθέσεις, σε τοποθεσία αληθινό χάσιμο, όλα καλά. Και πολύ φιλικό ως προς τον χρήστη, όλοι ένιωθαν πως είναι μία παρέα, θεατές, μπάντες και διοργανωτές. 

 

Το πιο επικό ήταν το live του Παυλίδη (ξεκίνησε 12:30 και τελείωσε 4 τα ξημερώματα) ενώ τον περισσότερο κόσμο μάζεψε η Μόνικα (σε μία πολύ καλή εμφάνιση για την οποία θα σας πω αναλυτικά αύριο-μεθαύριο μια και μου δημιούργησε πολλές σκέψεις). 

Τώρα Αθήνα. Άδειο χθες το βράδυ το κέντρο της πόλης. Χάσιμο και αυτό...