Της Ζωής Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

Τα live ξεκίνησαν με τους Circassian και τον Σταμάτη Ζαφειρόπουλο στο νέι, και συνέχισαν με τους Sons of Zevedeus και τον Πάνο Δημητρακόπουλο στο κανονάκι. Καλή αρχή αλλά κάπως αντιεπαγγελματική μιας και οι δεύτεροι έπαιξαν τη διπλάσια ώρα από το προγραμματισμένο, μιλώντας πάντα για ένα φεστιβάλ και όχι μία προσωπική τους συναυλία. Εδώ, βέβαια, τα σχόλια απευθύνονται περισσότερο στην παραγωγή, να το σημειώσουμε κι αυτό.'

 

Το τελευταίο πενηντάλεπτο ανήκε στους Holy Limbo και τον Haig Yazdjian και δεν επικεντρωνόμαστε σε αυτό επειδή ήταν οι headliners αλλά γιατί μας ταξίδεψαν τόσο, που ζητούσαμε encore ακόμα κι ένα τελευταίο τζαμάρισμα. Από τη μία, το ούτι του Yazdjian που γνωρίζουμε πολύ καλά, αυτό το μονοπάτι νόστου από την Ανατολή, στη μέση του stage. Από την άλλη, ο δυναμισμός μίας μπάντας  που έχει τη δική της μουσική γλώσσα, αλλάζει στάση κι ένταση ακόμα και μέσα στο ίδιο κομμάτι, ενώνει την trip hop με post ριφάκια και το beat με downtempo ύφος, συνθέτοντας έτσι μια performance που μεταμορφώνει τους ηχογραφημένους ήχους τους (βλ. το EP First Circle).

Η setlist :
• Pray for change (Holy Limbo)
• Gago mare (Yazdjian)- Sense (Holy Limbo)
• D Song (Holy Limbo)
• Ara (Yazdjian)
• Es Kisher (Yazdjian)- The sun (Holy Limbo)

Do the math people! Όσοι παραμείναμε στο χώρο του Ρομάντσο μέχρι το τέλος, το απολαύσαμε. Κάποια μικρά προβλήματα στον ήχο, όπως η έλλειψη έντασης στα πλήκτρα, ήταν αναμενόμενα και πέρασαν κι απαρατήρητα μέσα σε όλη αυτή την αίσθηση... πειραματισμού. Ο Haig Yazdjian έκανε την πρόταση για περιοδεία στους Holy Limbo, on stage (!), κι ακόμα κι αν ήταν μεταξύ σοβαρού κι αστείου, σίγουρα πολλοί θα γουστάραμε μια συνεργασία. Για να δούμε!

 

P.S. Ο Haig Yazdjian είναι Σύριος αρμενικής καταγωγής. Όχι τίποτε άλλο, αλλά παντού υπάρχουν σημάδια ότι η ζωή δεν έχει σύνορα, οπότε ούτε και το μυαλό επιτρέπεται να έχει.