Έλα όμως πως τα έφερε η τύχη (διαβάζεται και ως ατυχία) και βρέθηκα να παίζω μουσική ως dj στο Gazarte. Κάθε Πέμπτη για δύο-τρία χρόνια (μία σεζόν μόνο σάουντρακ, το πιο ενδιαφέρον dj-set!), τότε που ο κόσμος έβγαινε και τις καθημερινές. Οπότε υψώσαμε σημαία ειρήνης. «Δεν είχατε δίκιο» τους είπα, «εσύ δεν είχες για όσα έγραφες» μου απάντησαν, άκρη δεν βγάλαμε, μου θύμισαν όμως μία παλιότερη φάση, θα σας την πω κι εδώ. 

 

Επαιζε ο Σταύρος Ξαρχάκος στο μαγαζί σε μία σειρά καταπληκτικών παραστάσεων, αφιερωμένη στους μεγάλους συνθέτες (ο Ξαρχάκος εκτός από μεγάλος συνθέτης είναι και ο καλύτερος, ο Νο 1 ενορχηστρωτής στην Ελλάδα). Εξαιρετική σειρά εκείνη, κάποια στιγμή έβγαλε μαζί του τους άγνωστους (σχεδόν) τότε Μποφίλιου και Χαρούλη. Έγραψα λοιπόν για τα ακριβά εισιτήρια, πρόσθετα στους υπολογισμούς μου και τα χρήματα που θα χρειαζότανε ένα ζευγάρι για τα ποτά που ΣΙΓΟΥΡΑ θα έπαιρνε, έβγαινε ένας λογαριασμός κάπως (sic!) τσιμπημένος. Πυρ και μανία οι Πετροπουλαίοι (ιδιοκτήτες, Γιάννης και Λεωνίδας), με έψαχναν σε όλη την Αθήνα για να με πετύχουν κάπου (λέμε τώρα). 

 

Μετά από χρόνια μου εξήγησαν πως είχα άδικο στο εξής: η κατανάλωση ήταν μηδενική σχεδόν, οι περισσότεροι την έβγαζαν με νερό σκέτο ή 'ένα ποτό με το ζόρι. Και μιλάμε για εποχές τότε, ούτε κρίση, ούτε τίποτε. Δίκιο μπορεί να είχαν, δεν λέω. Ούτως ή άλλως πάντα θα βρει μία δικαιολογία ο... θιγόμενος. 

 

Τα θυμήθηκα όλα αυτά τώρα επειδή το Gazarte συμπληρώνει φέτος 10 χρόνια. Κι ετοιμάζεται για μία σεζόν γιορταστική με άπειρα live. Και πολλά Ελλήνων καλλιτεχνών, ακόμα και κάποιων που δεν θα περιμέναμε να δούμε στη σκηνή του. Όλοι θα περάσουν από εκεί. Και πολλοί ξένοι. Και θα έχει και φθηνό εισιτήριο, ειδικά τα ελληνικά θα είναι... τζάμπα σχεδόν.  Σημείωση: σε μία συναυλία κοιτάμε πόσο κάνουν τα φθηνά εισιτήρια, όχι τα ακριβά. Αν μπορείς να μπεις κάπου και να δεις ένα ξένο live με 17 και 20 ευρώ, ας κοστίζουν τότε και 60 ή 70 τα ακριβά, τα VIP, τα πρώτα τραπέζια. Αδιάφορο, ας τα πληρώσουν όσοι μπορούν. Το θέμα είναι τι κάνουμε με αυτούς που δεν μπορούν.

 

Το έζησα και το ζω από μέσα το Gazarte πια, φιλικά όχι επαγγελματικά, μπορώ να σας διαβεβαιώσω για το πόσο σέβονται τον κόσμο. Είναι ακριβό το μαγαζί; Ναι, είναι (οι τιμές του, ο τιμοκατάλογός του). Να συμφωνήσω. Αλλά είναι high quality σε όλα του. Δεν σας λέω ψέματα, το ξέρω προσωπικά. 

 

Και διοργανώνει και τις πιο άψογες συναυλίες (εκτός μαγαζιού). Μου θυμίζει τον Ντέμη Νικολαΐδη και την Eleven, που πραγματοποιούσε τα πιο οργανωμένα live. Όσοι θα είστε την Παρασκευή στην LP στην Τεχνόπολη θα δείτε τι σημαίνει live πολυτελείας. Μέχρι και κερκίδες ετοιμάζονται να βάλουν για καθήμενους. Έως και γιγαντοοθόνες θα υπάρχουν. Πόσες συναυλίες έχουμε δει στην Τεχνόπολη που να έχει και video wall; Που είναι αχρείαστα στην πραγματικότητα, υπερβολή πιθανότατα (αν και οποιαδήποτε παροχή προς το κοινό δεν τη θεωρώ υπερβολή). Αυτά έκανε και ο Ντέμης κι έβαλε λουκέτο θα μου πείτε. Δίκιο έχετε. Και βέβαια δίκιο έχετε... Αλλά εμείς κοιτάμε τον κόσμο. 

Έμειναν άφωνοι και οι Nouvelle Vague, τι να λέμε τώρα.