Σκεφτείτε πως η καλύτερη απ' όλους ήταν η Μιρέλα Πάχου, η πιο δροσερή παρουσία. Και διασώθηκε και ο Μίλτος Πασχαλίδης με τη φωνή-φωνάρα που διαθέτει, αλλά αυτό(ς) δεν αρκούσε. Ο Θάνος Μικρούτσικος είχε την πρωτοκαθεδρία, ήταν ο μαέστρος ως συνήθως, αλλά δεν ήταν και δική του συναυλία ώστε να κάνει και το κουμάντο για να το σώσει. Ο Χρήστος Θηβαίος δεν τραγούδαγε αλλά... χόρευε με θεατρικό τρόπο και γέλαγε σε στίχους που ήταν μέσα στη θλίψη και τη μαυρίλα. Πέφταμε στα πατώματα και ο Θηβαίος μας ζητούσε να χτυπήσουμε... παλαμάκια. Ο Μπάμπης Στόκας εντελώς βαρύς και ασήκωτος σαν να μας έκανε χάρη (συμπαθέστατος πάντως, έτερον εκάτερον). Όσο για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τι να σας πω, μάλλον δεν κατάλαβε που ήταν. Βγήκε στο δεύτερο μέρος με τη δική του μπάντα (ναι! άλλαξαν οι μουσικοί!), άρχισε να ροκάρει, ήρθε και μπροστά-μπροστά στη σκηνή, λίγο ακόμα και θα τραγουδούσε και τα... «Χαιρετίσματα» στην εξουσία.

 

Δεν έμεινα μέχρι το τέλος, έφυγα ενώ ήθελε τέσσερα πέντε τραγούδια ακόμα όπως είδα στο πρόγραμμα. Οπότε έχασα την «Πιρόγα» και τη «Ρόζα» που, όσο να 'ναι, θα δημιούργησαν μία ατμόσφαιρα. Ίσιωσε λίγο η κατάσταση όπως μου είπαν, άλλοι, πιο ειδικοί. Δεν άντεξα όμως. Όταν άρχισε ο «Βασίλης ζούμε για να σε ακούμε» τα δικά του, αυτά που κάνει και στις εφηβικές του συναυλίες, αποχωρήσαμε με ελαφριά πηδηματάκια. Όχι τίποτε άλλο, θα μας παρεξηγούσαν και όσοι κάθονταν από πίσω μας καθώς μας έβλεπαν, έτσι, λυμένους στα γέλια.

 

Επειδή δεν είχα τι να κάνω παρατηρούσα λίγο τους επίσημους στην πρώτη θέση. Δύο υπουργοί, Μπαλτάς και Κουρουμπλής και ο ΓΓ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Οι γυναίκες τους λοιπόν τραγουδούσαν, ο (... γλυκούλης) Κουτσούμπας κουνούσε ρυθμικά το πόδι του, έλεγε δυνατά και αυτός το... «πάντα γελαστοί, πάντα γελασμένοι». Avanti popolo. 

 

Μετά έβρεξε και σώθηκε κάπως η κατάσταση. Από τους ηρωικούς μουσικούς. Προσωπικά πάντως είχα προλάβει να ακούσω το «Πρωινό Τσιγάρο» από Στόκα, Θηβαίο και Μίλτο και σκιάχτηκα. Το έλεγαν κάπως άγρια. Τέτοια χορωδία μόνο για να τρομάξεις ήταν...