Από το ΕΑΜ στον Κουτσούμπα κι από τον Τσε στον Γκλέτσο, από το ΟΧΙ στην ξεφτίλα, από τις πορείες στις κατουρημένες ποδιές, από τον Λιαντίνη στον Άσιμο, από τον Επίκουρο στο Ραφαηλίδη, από τη Μακρόνησο στην Αμυγδαλέζα, από το απόσπασμα στο υπουργείο, από την Παλαιστίνη στην Τυνησία, από τους παπάδες στη σβάστικα, από τον Μπελογιάννη στο πρωθυπουργιλίκι, από τη ζαρντινιέρα στην αξιοπρέπεια, από τις έξυπνες βόμβες στην τόλμη και στη γοητεία, από την αφισοκόλληση στο facebook, από σένα σε μένα...

 

Μια ανάσα ιστορία. Από τη μνήμη στη λήθη.., Μια ανάσα πραγματικότητα.  Ενα «ουστ!» κι ένα «γαμώτο». Στο συνονθύλευμα, στο φαλιμέντο, στο απαρτχάιντ της σκέψης, διαλέγεις και παίρνεις. Κράτα γερά, αρνήσου τα xanax και τα λευκά κελιά, άνθρωπε αγάπα κι ας πέθανε το Woodstock. Έτσι κι αλλιώς «ο στόχος δεν είναι στα πόδια».

 

Ψωμί; Παιδεία; Ελευθερία; Είναι δικό σου ή δικό μας;