Ακόμα και για τον τρόπο που παρουσιάστηκε, ως ταινία μίας ώρας που προβλήθηκε ξαφνικά, χωρίς καμία προειδοποίηση, Σάββατο βράδυ στην Αμερική, prime time φυσικά, στο HBO. Όλοι γνώριζαν πως κάτι θα κάνει η Beyonce αλλά ελάχιστοι ήταν αυτοί που γνώριζαν τι ακριβώς. Κι εμφανίστηκε ξαφνικά με μία ντουζίνα τραγούδια -καταπληκτικά- και άλλα τόσα, τρόπον τινά, βίντεο κλιπ. Εξίσου εντυπωσιακά.

 

Μην ξεχνάτε πως άλμπουμ της χρονιάς δεν βγαίνει απαραιτήτως αυτό που είναι το καλύτερο (ό,τι κι αν σημαίνει καλύτερο ή χειρότερο), αλλά εκείνο που τη σημαδεύει. Κατά τη γνώμη μου βέβαια το Lemonade τα καλύπτει όλα, είναι και εξαιρετικό δισκάκι όπως και να το δεις (ακούσεις).

 

Η Beyonce έχει όλη την Αμερική στα πόδια της, είναι το Νο 1 όνομα στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Η Αμερική που όλο και απομακρύνεται από εμάς, δηλαδή εμείς απομακρυνόμαστε μουσικά από αυτήν για να είμαστε πιο ακριβείς. Τόση εσωστρέφεια στην Ελλάδα στα της μουσικής, δεν θυμάμαι ποτέ. Και ας μη μιλήσουμε για όσα παίζουν τα ραδιόφωνα, εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Ρουμανία και Ανατολή (γενικά) for ever. Κόλαση.

 

Το Stereogum έχει στο Νο 1 της χρονιάς το Lemonade. Αλλά πάνω απ' όλα το έχει και το Rolling Stone. Καταλάβατε; Καταλάβατε νομίζω...  Να δω στις εγχώριες λίστες των... ειδικών αν θα βρει θέση η Beyonce. Για Drake, Weeknd, Chance The Rapper και Kanye West δεν αναρωτιέμαι καν.