Αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη, μια βόλτα στην Πειραιώς το βροχερό βράδυ του Σαββάτου, θα τον έπειθε. Πολύς κόσμος, κυρίως στο main stage, δηλαδή στο Piraeus Academy, και λίγος πιο κάτω, στους υπόλοιπους χώρους του. Καμία σχέση με τα καλοκαιρινά του δεδομένα. Όμως δυστυχώς, τα νέα, καλά ή κακά, δεν σταματούν εκεί.

 

«Εισιτήρια που βγάζουμε;», είπα εγώ. «70 μέτρα πιο κάτω.», μου είπαν στην πόρτα του Academy. Αυτή ήταν η έναρξη της βραδιάς για μας στο χειμερινό Plissken. Και πάνω που βγάζαμε μπουφάν, κασκόλ και μπαλάσκες, τα ξαναβάλαμε για να κατηφορίσουμε να πάρουμε εισιτήρια ενώ έβρεχε. Τι να κάνουμε, δεν πειράζει. Είναι σαν τα ΙΚΕΑ ένα πράγμα • πως θα δεις όλα τα προϊόντα αν δεν κάνεις μια βόλτα που να τα περιλαμβάνει;

 

Μπαίνοντας εν τέλει εκεί που θέλαμε έπαιζαν οι La Femme! Πολύ καλοί, πολύ ζωντανοί, με τα γαλλικά τους στιχάκια, με πολύχρωμα φώτα, με το psych pop τους να σε κουνάει ρυθμικά κι εμάς να τους περιμένουμε σύντομα,ξανά σε καλοκαιρινά – και μη- φεστιβάλ. Γενικώς όλα ήταν ωραία μέχρι που κάναμε την κίνηση ματ, 10 μέτρα πιο μπροστά. «Ασφυξία» σχολιάζει κάποιος στο facebook, και όντως κάπως έτσι ένιωθες αν ήσουν περίπου στη μέση του χώρου.

Αφού, φανταστείτε, με το που τελείωσε το live τους κι ενώ περιμέναμε τον Richard Fearless να δώσει το σήμα της έναρξης, ο κόσμος έβγαινε προς τα έξω (που έβρεχε!), να πάρουν λίγο αέρα οι άνθρωποι. Τέλος πάντων, πήραμε μπύρες, βρήκαμε κι ένα πιο καλό σποτ και αράξαμε αναμένοντας τους Λονδρέζους της Drone Records (πλέον) να εμφανιστούν. Τους είχαμε δει ξανά το ’12 στο Fuzz Club και όπως διαπιστώσαμε ήταν κι άλλοι από εκείνη τη συναυλία στο Plissken. Πώς το καταλάβαμε; Είχαν όλοι την ίδια απορία: Ποιοι είναι αυτοί ρε παιδιά; Ε, ναι. Όσοι ήρθαν για Death in Vegas μια απογοήτευση την πήραν. Μπορεί και δύο. Γιατί η performance τους ήταν ένα live dj set, καμία επαφή δηλαδή με αυτό που αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα dance σχήματα των 90s! Έλειπαν τα όργανα όπως καταλαβαίνετε, αλλά εκτός από αυτό η ηλεκτρονική τους έκδοση στα decks δεν ήταν καλή. 

 

Θα έπρεπε να το περιμένουμε μιας και το καινούριο album τους, το Transmission είναι ξεκάθαρα «βγαλμένο από μηχάνημα»; Δεν ανακοινώθηκε κάτι σχετικό με το ότι το live τους θα είναι η πεμπτουσία της στροφής στην καριέρα τους και ο οριστικός χωρισμός τους με το ένδοξο παρελθόν. Μόνο αν τους παρακολουθείς στενά ή αν είχες διαβάσει καμιά συνέντευξη, ήξερες τι να περιμένεις. Αλλά κι έτσι να ΄ταν ίσως τελικά βαριόσουν, όπως πάθαμε κι εμείς ή να νευρίαζες και λιγάκι με τον κακό ήχο. Έτσι, όλο το ξενέρωμα ολοκληρώθηκε με τον κόσμο να αποχωρεί σιγά σιγά μουρμουρίζοντας γαλλικά. Ποιος ξέρει, μπορεί να τους έμειναν από τους La Femme, που ήταν και το highlight της βραδιάς.

 

Μεγάλο πράγμα το φεστιβάλ. Το ‘παμε, έτσι;

(Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού)