Ακολουθήστε μας στο Google news
Πόσο δύσκολο είναι να κινηθεί κάποιος στη μουσική βιομηχανία του σήμερα;
«Εξαρτάται προς τα που θέλει να κινηθεί. Αν του είναι δηλαδή αρκετό να βγάζει ένα album ανά τρία τέσσερα χρόνια και να κάνει και κάποια live, δεν είναι και τόσο δύσκολο. Τώρα αν θέλει να κάνει περισσότερα, να “κατακτήσει” το μουσικό στερέωμα κ.τ.λ. , καλή του τύχη».
1481386370.jpg)
Όπως καταλαβαίνετε, το σκηνικό του Gagarin με λίγο –σχετικά- κόσμο ταίριαξε απόλυτα στο low profile των Gravitysays_i. Έπαιξαν όλα τα κομμάτια του καινούργιου τους album με τη σειρά, ως είθισται, και ήταν όσο επιβλητικοί περιμέναμε. Από το More than a matter of instinct μέχρι το Quantum Unknown (Rivited eye) κατάφεραν να συγκεντρώσουν όλη μας την προσοχή, αποδεικνύοντας ότι ο χρόνος που αφιέρωσαν στη δημιουργία του «Quantum Unknown», τους προχώρησε πολλά βήματα παρακάτω.
Δέκα χρόνια και μεγάλες χρονικές αποκλίσεις μεταξύ των τριών album της πορείας σας. Έχει να κάνει αυτό με τις διαφορές που βλέπουμε στις δημιουργίες σας;
«Αναπόφευκτα ναι. Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε, μαθαίνουμε, κατακτάμε, απομυθοποιούμε και εν τέλει προχωράμε με ότι φαντάζει αληθινό – άρα αξίζει – στα μάτια μας».
Στο ντεμπούτο τους, The roughest sea, από το οποίο έπαιξαν και δύο κομμάτια (Siamese και Objects in mirror are closer than they appear ) μας μιλάνε για την ματαιοδοξία και την απομόνωση του μοντέρνου ανθρώπου ενώ στο δεύτερο δίσκο τους, The Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud (τον οποίο έπαιξαν κι εχθές, επίσης ολόκληρο), ασχολούνται περισσότερο με τις κοινωνικές αξίες και την ηθική σαν μια προέκταση της προσωπικότητας του καθενός. Στην τελευταία τους δουλειά τα πράγματα αλλάζουν και παίζουν σαν να επιδιώκουν την απόδραση, τη διαφυγή από τον ιστό που οι ίδιοι πλάθουμε. Είναι πολύ πιο σκοτεινοί και το στοιχείο του πειραματισμού δίνει μία άλλη διάσταση στη μουσική τους. Το σαντούρι, φυσικά, έπαιξε και πάλι καταλυτικό ρόλο στην όλη υπόθεση, χθες, βάζοντας μια πιο τρυφερή νότα στο πιο dark album των Gravitysays_i.
Ειδικά χθες, δεν υπήρξε κάποιος που να μην παρασυρθεί από τον πειραματικό post ήχο των Gravity. Ζεστά χειροκροτήματα, σφυρίγματα και «μπράβο» ήταν δεδομένα κάθε φορά που κάποιο κομμάτι τελείωνε, από τα παλιότερα μέχρι τα τελευταία. Αν τους είχατε ακούσει στο ILION plus πέρυσι, σίγουρα εντοπίσατε ότι ο ήχος στο Gagarin, ήταν το αρνητικό της βραδιάς. Κλείνοντας και προσπαθώντας ακόμα να ξεκολλήσουμε από το μυαλό μας το «The ever changing ritual» από το More than a matter of instinct, ιδού και η πιο ενδιαφέρουσα απάντηση που μας έδωσε ο Μάνος Πατεράκης: «Προσωπικά δεν θα ήθελα να δω κανέναν στίχο των Gravitysays_i γραμμένο σε τοίχους της Αθήνας. Κυρίως γιατί θεωρώ βάνδαλο να παίρνει κάποιος ένα σπρέι και να γράφει σε τοίχους που βρίσκονται σε κοινή θέα ότι γουστάρει, αλλά ακόμα περισσότερο γιατί αν κάνει μια τέτοια πράξη σημαίνει ότι δεν κατάλαβε τίποτα από τους στίχους μου…».
Εν αναμονή του επόμενου live τους, λοιπόν, προσοχή στο στίχο.
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Παρασκευή βράδυ στο Gagarin 205 με Gravitysays_i και το καινούριο τους album, «Quantum Unknown». Ένα βράδυ με κόσμο που ήξερε τι πάει να ακούσει και δε στοιβάχτηκε άκριτα κάτω από την ταμπέλα κάποιου μεγάλου και πολυδιαφημισμένου φεστιβάλ.
10 Δεκεμβρίου 2016Κάπως έτσι οι Gravitysays_i μας παρουσίασαν τη μουσική τους αλλά και μίλησαν στο e-tetRadio!Πόσο δύσκολο είναι να κινηθεί κάποιος στη μουσική βιομηχανία του σήμερα;
«Εξαρτάται προς τα που θέλει να κινηθεί. Αν του είναι δηλαδή αρκετό να βγάζει ένα album ανά τρία τέσσερα χρόνια και να κάνει και κάποια live, δεν είναι και τόσο δύσκολο. Τώρα αν θέλει να κάνει περισσότερα, να “κατακτήσει” το μουσικό στερέωμα κ.τ.λ. , καλή του τύχη».
Όπως καταλαβαίνετε, το σκηνικό του Gagarin με λίγο –σχετικά- κόσμο ταίριαξε απόλυτα στο low profile των Gravitysays_i. Έπαιξαν όλα τα κομμάτια του καινούργιου τους album με τη σειρά, ως είθισται, και ήταν όσο επιβλητικοί περιμέναμε. Από το More than a matter of instinct μέχρι το Quantum Unknown (Rivited eye) κατάφεραν να συγκεντρώσουν όλη μας την προσοχή, αποδεικνύοντας ότι ο χρόνος που αφιέρωσαν στη δημιουργία του «Quantum Unknown», τους προχώρησε πολλά βήματα παρακάτω.
Δέκα χρόνια και μεγάλες χρονικές αποκλίσεις μεταξύ των τριών album της πορείας σας. Έχει να κάνει αυτό με τις διαφορές που βλέπουμε στις δημιουργίες σας;
«Αναπόφευκτα ναι. Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε, μαθαίνουμε, κατακτάμε, απομυθοποιούμε και εν τέλει προχωράμε με ότι φαντάζει αληθινό – άρα αξίζει – στα μάτια μας».
Στο ντεμπούτο τους, The roughest sea, από το οποίο έπαιξαν και δύο κομμάτια (Siamese και Objects in mirror are closer than they appear ) μας μιλάνε για την ματαιοδοξία και την απομόνωση του μοντέρνου ανθρώπου ενώ στο δεύτερο δίσκο τους, The Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud (τον οποίο έπαιξαν κι εχθές, επίσης ολόκληρο), ασχολούνται περισσότερο με τις κοινωνικές αξίες και την ηθική σαν μια προέκταση της προσωπικότητας του καθενός. Στην τελευταία τους δουλειά τα πράγματα αλλάζουν και παίζουν σαν να επιδιώκουν την απόδραση, τη διαφυγή από τον ιστό που οι ίδιοι πλάθουμε. Είναι πολύ πιο σκοτεινοί και το στοιχείο του πειραματισμού δίνει μία άλλη διάσταση στη μουσική τους. Το σαντούρι, φυσικά, έπαιξε και πάλι καταλυτικό ρόλο στην όλη υπόθεση, χθες, βάζοντας μια πιο τρυφερή νότα στο πιο dark album των Gravitysays_i.
Ειδικά χθες, δεν υπήρξε κάποιος που να μην παρασυρθεί από τον πειραματικό post ήχο των Gravity. Ζεστά χειροκροτήματα, σφυρίγματα και «μπράβο» ήταν δεδομένα κάθε φορά που κάποιο κομμάτι τελείωνε, από τα παλιότερα μέχρι τα τελευταία. Αν τους είχατε ακούσει στο ILION plus πέρυσι, σίγουρα εντοπίσατε ότι ο ήχος στο Gagarin, ήταν το αρνητικό της βραδιάς. Κλείνοντας και προσπαθώντας ακόμα να ξεκολλήσουμε από το μυαλό μας το «The ever changing ritual» από το More than a matter of instinct, ιδού και η πιο ενδιαφέρουσα απάντηση που μας έδωσε ο Μάνος Πατεράκης: «Προσωπικά δεν θα ήθελα να δω κανέναν στίχο των Gravitysays_i γραμμένο σε τοίχους της Αθήνας. Κυρίως γιατί θεωρώ βάνδαλο να παίρνει κάποιος ένα σπρέι και να γράφει σε τοίχους που βρίσκονται σε κοινή θέα ότι γουστάρει, αλλά ακόμα περισσότερο γιατί αν κάνει μια τέτοια πράξη σημαίνει ότι δεν κατάλαβε τίποτα από τους στίχους μου…».
Εν αναμονή του επόμενου live τους, λοιπόν, προσοχή στο στίχο.
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
