Με πήρε τηλέφωνο την ώρα που το διάβαζε. «Χαχαχα ρε μαλάκα, ακόμα γελάω» μου είπε με εκείνη τη βαριά φωνή του. Έτσι και χθες το βράδυ στο Gagarin (χωρίς τον Νίκο πια, γνωστό). Δεν μπορούσες να μπεις μέσα από τον κόσμο. Sold out αναμενόμενο και ηχηρό. Καθόμουν στην πόρτα και μετρούσα κόσμο λιπόθυμο που τον έβγαζαν σηκωτό. Κάτι η ζέστη, κάτι η ασφυξία, κάτι ο θόρυβος, πως να αντέξουν μερικές τρυφερές ψυχές (και κάποιοι μαντράχαλοι εδώ που τα λέμε)...

 

Τη φωτογραφία τη βλέπετε παρακάτω (από τον μοναδικό @greeknady). Ήταν μία συναυλία περιπέτεια ούτως ή άλλως. Δεν είναι τυχαίο που οι διοργανωτές μοίρασαν στην αρχή του live 400 ζευγάρια ωτοασπίδες.



Αξιζε φυσικά αν και ήταν μία από τα ίδια. Τους έχουμε δει πολλές φορές τους Swans, εκπλήξεις δεν περιμένεις, σου αρκεί όμως που θα περάσεις ένα καταπληκτικό δίωρο άκρως θορυβώδες. Πως το έλεγε; «No Words No Thoughts»; Εντάξει, όχι ακριβώς, αυτό δεν ίσχυε τουλάχιστον σε προσωπική βάση...

 

Τον Ψαραντώνη που έπαιξε πιο πριν δεν τον πρόλαβα. Ήμουν στο Παλλάς νωρίτερα για την Hindi Zahra. Εξαιρετική η Γαλλομαροκινή, ξεκίνησε σαγηνευτικά και τελείωσε εντελώς παγανιστικά ξεσηκώνοντας το μισογεμάτο θέατρο. Ενώ στην αρχή έβλεπες μία τραγουδίστρια αρκετά εσωστρεφή και χαμηλότονη, στο τέλος είχε μετατραπεί σε μία παγανιστική θεά, ένας θηλυκός Lizard King του Jim Morrison.



Αχαρος χώρος για ένα τέτοιο live το Παλλάς, η Hindi Zahra ταίριαζε αλλού, κάπου που θα ερχότανε σε άμεση επαφή με το κοινό. Το επιζητούσε. Μιάμιση ώρα με τέλειο ήχο και μία εξαιρετική μπάντα. Από τις συναυλίες που σου μένουν στο μυαλό. Θα λειτουργήσει εδώ το word of mouth για μία επόμενη μετάκληση. Ενθουσιάστηκε άλλωστε και η ίδια με την ανταπόκριση. Να είχε και λίγο κόσμο παραπάνω πόσο πιο ωραία θα ήταν...