Κι επειδή ο... ξύλινος λόγος, δεν ταιριάζει στο ύφος του αγαπημένου μας «Δειλιέν», ας πούμε απλά ότι μπήκαμε ξανά στη γνωστή ειδυλλιακή ατμόσφαιρα αλλά αυτή τη φορά υπό τον ήχο εγχόρδων και φωνών που έφτιαξαν το μαγικό φόντο του Παύλου στη σκηνή του Main Stage.Είναι πολύ παράξενο να ακούς κομμάτια αγαπημένα, σαν τη «Σπασμένη Πολυθρόνα», σε διαφορετική version και να τα ερωτεύεσαι ξανά από την αρχή. Αυτό ήταν και το όλο θέμα της βραδιάς. Ο Παύλος και ο Ορέστης, το Κουαρτέτο Aenaon με βιολιά, βιόλες και βιολοντσέλο, ο Αλέκος Βουλγαράκης με τις κιθάρες του, οι fones και η υπέροχη Μαρίνα Σάττι με το sampler της και τα μοναδικά φωνητικά χρωμάτισαν τον καμβά του stage δημιουργώντας μας απλά θαυμασμό. 

 

Για τους όρθιους ήταν κάπως περίεργα τα πράγματα μιας και στριμωγμένοι σε όποια γωνίτσα έβρισκαν προσπαθούσαν να παρακολουθήσουν. Ήταν όμως το κλίμα τέτοιο που άξιζε και με το παραπάνω να κλείσεις ένα τραπέζι και να πιεις το ποτό σου στο ημίφως των κεριών και να ακούς «ενορχηστρωμένο Παύλο». Γι αυτό του βγάζουμε το καπέλο γιατί κατάφερε να παραμείνει κλασική μας αγάπη κάνοντας ακόμα ένα καλλιτεχνικό βήμα τολμηρό και γοητευτικότατο. Θα έχετε την ευκαιρία να τον δείτε ξανά στις 24 Μαρτίου μια και σύντομα το Gazarte θα ανακοινώσει αυτή την ημερομηνία. Άλλωστε ήταν sold out οι δύο συναυλίες που έδωσε ο Παύλος, έμεινε κόσμος απ' έξω.  

 

Έκλεισε το δίωρο πρόγραμμά του με το Χαζοπούλι και ήταν σαν κατακλείδα για το Strings & Voices αλλά και για όσα έχει κάνει μέχρι τώρα. Και μας άφησε κάπως έτσι να περιμένουμε τα επόμενα. Μπορεί στ’ αλήθεια «τσιριτρό» να πει: «όλοι με λέν’ χαζό/ γιατί όποιος στήσει την παγίδα του με πιάνει».../ Κι ίσως σημαίνει «τσιριτρί»: «εγώ είμ’ ένα χαζό πουλί/ εμένα ο ουρανός αυτός μου φτάνει»...

Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού