Εξαιρετικοί Baby Guru στο Gagarin

Εξαιρετικοί Baby Guru στο Gagarin
Ακολουθήστε μας στο Google news

Αν θέλαμε να περιγράψουμε τη χθεσινοβραδινή με λίγα –και μυστηριώδη- λόγια, θα λέγαμε με τη σιγουριά που μόνο ο ενθουσιασμός προσφέρει, ότι οι Baby Guru μοιάζουν να έκαναν ένα μεγάλο ταξίδι και να  γύρισαν με βαλίτσες γεμάτες με το «IV». Τώρα, αν το ταξίδι ήταν σε κάποιο μακρινό προορισμό ή στα ενδότερα, δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία. Επέστρεψαν και μας μάγεψαν, κανονικότατα.

31 Μαρτίου 2017
Το opening act ανήκε στον Moa Bones που χθες εμφανίστηκε με ένα set up από ηλεκτρική κιθάρα και κοντραμπάσο και έφερε στο stage του Gagarin τη γλυκύτητα μιας άλλης εποχής. Γνωστός κι αγαπημένος. Και ύστερα, Baby Guru. Δεν έπαιξαν και πολλή ώρα –κάτι παραπάνω από 60 λεπτά- κι αυτό ήταν και το μοναδικό part  της συναυλίας που δεν μας άφησε ικανοποιημένους χθες. Παρ' όλο που ακούγεται αρνητικό, σκεφτείτε ότι το χθεσινό live τους, «ντύθηκε» μόνο με καινούρια τους tracks! Φανταστείτε, λοιπόν, τι πλάκα πάθαμε που δε θέλαμε να κατέβουν από τη σκηνή.
 
Όσοι τους παρακολουθούν χρόνια, χθες ίσως και να συγκινήθηκαν. Έπαιξαν όλο τους το καινούργιο album, ξεκινώντας από το ειδυλλιακό Amarousion και τελειώνοντας με το Tell me what you ‘re made of, που θα το ακούμε όλο το καλοκαίρι. Είναι και το κομμάτι- back to the roots, θα λέγαμε, αφού θυμίζει πολύ το ύφος όσων έχουν κάνει μέχρι τώρα. Στο ενδιάμεσο, ακούσαμε το Bluebird Picnic  που ακούγεται σαν να βγήκε από το Lion King, το πολυσυζητημένο Motel Rwanda με κρουστά αλά Tinariwen, το Oaxaca, αυτή τη funk-ιά που μεταλλάσσεται σε ιδιάζον rock. Σε όλα τα tracks υπάρχει μια παράξενη υπέροχη μετάβαση •από αλλού ξεκινούν και αλλού καταλήγουν. Και είναι αυτό, ίσως,  που κάνει το IV ένα τόσο ιδιαίτερο album. Στο τέλος έπαιξαν κομμάτια που «τους οδήγησαν στην ηχογράφηση του δίσκου», όπως μας είπε ο Prins Obi. Κάποια από αυτά, μπορείτε να τα ακούσετε και στα Syd Sessions, για να διαπιστώσετε κι εσείς, αν χάσατε τη χθεσινή συναυλία, ότι μπορεί ένας δημιουργός να είναι τόσο πολύπλευρος, ώστε να συνθέσει το Before Sundown αλλά και το The Caveman.

 
Ένα album, που χρειάζεται χρόνο γνωριμίας με το κοινό, γιατί δεν ξέρεις κι από πού να το πρωτοπιάσεις. Μια μπάντα αγαπημένη που εκτιμούμε on stage. Ρυθμοί που δεν ξεκολλάνε από το μυαλό. Για όσους γέμισαν χθες το ισόγειο του Gagarin, ήταν μια εμπειρία αυτό το live. Για όσους το χάσατε, να είστε εκεί στην επόμενη εμφάνισή τους γιατί, όπως και να το κάνουμε, όσο και να ακούσεις κάτι από το pc του σπιτιού σου, η δυναμική του σε ένα περιβάλλον gig, αλλάζει εντελώς το τοπίο.

Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού