Στον κόσμο τους!

Υπάρχουν λιγοστές περιπτώσεις που ο σκηνοθέτης συνθέτει ένα καινούριο χωροχρόνο από την αρχή. Με υπέρμετρη φαντασία, εξαιρετική-σχεδόν εξαντλητική- προσοχή στη λεπτομέρεια, μεγάλη εικαστική επιμέλεια σε σκηνογραφία και φωτογραφία, δημιουργεί ένα πρωτότυπο αισθητικό σύμπαν στο οποίο ζουν και αλληλεπιδρούν οι ήρωές του

10 Δεκεμβρίου 2013Σε πολλές ταινίες ο καλός σκηνοθέτης αναπαριστά άψογα ένα συγκεκριμένο, και συχνά διαφορετικό από το καθημερινό, περιβάλλον. Μπορεί αυτό να είναι το διάστημα (όπως το πρόσφατο Gravity για παράδειγμα) ή ένα γραφείο ή ένα νοσοκομείο ας πούμε. Η πιστότητα της αναπαράστασης αποδεικνύει τη μαεστρία κινηματογραφιστή και ηθοποιών.

Υπάρχουν όμως και λιγοστές περιπτώσεις όπου ο σκηνοθέτης συνθέτει ένα καινούριο χωροχρόνο από την αρχή. Με υπέρμετρη φαντασία, εξαιρετική-σχεδόν εξαντλητική- προσοχή στη λεπτομέρεια, μεγάλη εικαστική επιμέλεια σε σκηνογραφία και φωτογραφία, δημιουργεί ένα πρωτότυπο αισθητικό σύμπαν στο οποίο ζουν και αλληλεπιδρούν οι ήρωές του. Έναν απολύτως προσωπικό -και γι' αυτό το λόγο αυθεντικό- μικρόκοσμο, που ξεφεύγει από τη ρεαλιστική απεικόνιση και περνάει στη σφαίρα του φανταστικού, ή πιο ταιριαστά, του παραμυθένιου.

Συνήθως, αυτό το ξεχωριστό περιβάλλον καθιστά την ταινία άχρονη. Δυσκολεύεται ο θεατής να την κατατάξει χρονικά, ανήκει σε μια εποχή που δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο στη φαντασία του δημιουργού. Για την ακρίβεια, πολλές φορές υπάρχει και ένα κλείσιμο του ματιού στο κοινό σχετικά με το αν αυτός ο κόσμος υπάρχει καν στην πραγματικότητα της ταινίας ή αν τον αντιλαμβάνεται έτσι μονάχα ο πρωταγωνιστής της.

1)Στην πασίγνωστη Αμελί, η ομώνυμη ηρωίδα βλέπει τον κόσμο με άλλα μάτια κι εμείς μαζί της πρακολουθούμε νάνους να ποζάρουν σε καρτ-ποστάλ...

...λεπτομέρειες από τα διαφορετικά διαμερίσματα του κτιρίου όπου μένει η Αμελί...

...και να δεσπόζει το χρώμα...

2) Στον Αφρό των ημερών του Μισέλ Γκοντρί, που βασίζεται σε βιβλίο του Μπορίς Βιάν, έχουμε οργιώδη φαντασία. Χωρίς υπερβολή, θα μπορούσαμε να παραθέσουμε κάθε καρέ της ταινίας. Κρίνοντας μόνο και μόνο από το θέμα, όπου αγόρι ερωτεύεται κορίτσι που πάσχει από μια σπάνια ασθένεια: ένα λουλούδι μεγαλώνει στους πνεύμονές της.

Συγγραφείς-δακτυλογράφοι υπαγορεύουν τι θα γίνει στους ήρωες.

Χέλια ζουν στους σωλήνες ύδρευσης...

Κουδούνια τρέχουν σαν κατσαριδάκια να ξεφύγουν όταν τα χτυπάμε...

Και ένα απ' τα καλύτερα: το pianocktail! Πιάνο που φτιάχνει κοκτέιλ όταν παίζεις.

3) Στην τελευταία του ταινία, το Moonrise Kingdom, όπως και σε όλες τις προηγούμενές του άλλωστε, ο μετρ του είδους, Γουές Άντερσον δίνει ρεσιτάλ χρωμάτων, ρετρό αίσθησης και παιδικής φαντασίας.