Hugh Grant, οι πιο γελοίες στιγμές

Hugh Grant, οι πιο γελοίες στιγμές
Ακολουθήστε μας στο Google news

Ρίχνοντας εντελώς το επίπεδο αλλά, επειδή έχουμε ξεπαγιάσει, είμαστε άφραγκοι και πλησιάζουν και Χριστούγεννα, είπα να αλαφρύνουμε λίγο.

11 Δεκεμβρίου 2013
Αγαπώ τον Hugh Grant. Ναι, είναι Άγγλος, το ξέρω. Τον ερωτεύτηκα όταν είδα πρώτη φορά το «Τέσσερις Γάμοι και μια Κηδεία». Έκτοτε δεν μου έδωσε και πολλούς λόγους να συνεχίσω να τον αποθεώνω μιας και δεν εκανε σχεδόν τίποτε άλλο απ’το να αναπαράγει τον ίδιο χαρακτήρα σε παρεμφερείς ταινίες. Λίγο εργένης, λίγο γόης με ή χωρίς αισθήματα και τέλεια βρετανική προφορά. Στα συν ότι ο έρωτας είναι τυφλός, στα συν ότι αρέσει και στη μαμά μου.  
Καθωσπρεπισμός και γελοιότητα συνδυάζονται άψογα στο πρόσωπο του Χιου.
 

Music & Lyrics (Marc Lawrence)
 
Ο Άλεξ Φλέτσερ ένας ξεχασμένος πια ποπ σταρ της δεκαετίας του ’80, τραγουδάει σήμερα (2007 βγήκε η ταινία), σε «δεύτερα» μέρη για 40χρονες κυριούλες, πρώην γκρούπις του συγκροτήματος «Ποπ», στο οποίο ήταν μέλος. Άδοντας το  Meaningless Kiss, ένα τραγούδι αλά George Michael, ο Άλεξ τα δίνει όλα. Οι χορευτικές φιγούρες (ένα ελαφρύ κούνημα των γοφών και του πωπού) στις οποίες επιδίδεται όλο χάρη μπροστά σ’ ένα κοινό που παραληρεί είναι εντελώς γελοίες. Κι όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που πιάνει πόνος στο πόδι  (ε, άμα το παίζεις και τζόβενο σ’ αυτή την ηλικία…).
 

Το τραγούδι στους τίτλους αρχής της ταινίας είναι εξίσου τραγικό.
 


 
 
Love actually (Richard Curtis)
 
Με φόντο το χριστουγεννιάτικα στολισμένο Λονδίνο βλέπουμε 8 διαφορετικές ιστορίες αγάπης και ψυχοπλακωνόμαστε κάθε Χριστούγεννα (το σκετς με την Keira Knightley έχει καταστρέψει πολύ κόσμο). Ο Χιου εδώ υποδύεται τον κάπως εναλλακτικό πρωθυπουργό της Αγγλίας. Σε μία σκηνή που διαδραματίζεται στο αντίστοιχο Μέγαρο Μαξίμου του Λονδίνου, επιδίδεται σ’ ένα τρελό χορό υπό τους ήχους του τραγουδιού Jump από τις Girls Aloud και υπό το αυστηρό βλέμμα μιας Αγγλίδας υπαλλήλου του.
 
  

 
Mickey Blue Eyes (Kelly Makin)
 
Η χειρότερη απ’ τις τρεις και που στα ελληνικά αποδόθηκε «Παντρεμένος με τη Μαφία» (;). Εδώ δεν έχουμε τραγούδια και χορούς αλλά την προσπάθεια του ευυπόληπτου και εντελώς Βρετανού Μάικλ Φέλγκεϊτ να παραστήσει τον τύπο του τίτλου της ταινίας (τον Mickey Blue Eyes δηλαδή), έναν εκτελεστή της μαφίας. Η εξάσκηση του στη γκανγκστερική προφορά με κάνει απλά να γελάω.
 
 

Συνοπτικά (από τις Cinelisted)

1. Music & Lyrics
2. Love actually
3. Mickey Blue Eyes