Αυτό για την ιστορία.

Ο καιρός πέρασε και η επιθυμία του συνθέτη υλοποιήθηκε τελικά στο cd «Πλησιάζοντας τον Καβάφη», που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες με 14 μελοποιημένα ερωτικά ποιήματα του Αλεξανδρινού ποιητή, τραγουδισμένα από το Μανώλη Μητσιά.
 

Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που ο πολυγραφότατος Γιάννης Σπανός καταπιάνεται με την ποίηση. Σε τρεις «Ανθολογίες» του, δύο στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στην «Τρίτη», στα μέσα του ’70, έχει καταθέσει στο ελληνικό τραγούδι πολλά μελοποιημένα ποιήματα διαφόρων ποιητών μας, κυρίως αυτών που ονομάστηκαν «ελάσσονες». Τώρα, «σαν έτοιμος από καιρό», ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη γραφή ενός ποιητή, κάνοντας πράξη κάτι που πάλευε χρόνια.

Ο Καβάφης του Σπανού έχει την ατμόσφαιρα και την ταυτότητα των τραγουδιών του συνθέτη. Ακούγοντας το υλικό, συναντάμε τις πολύ γνώριμες μελωδικές γραμμές σε όλη τη γκάμα των τραγουδιών του Γιάννη Σπανού από τη δεκαετία του εξήντα μέχρι σήμερα. Ο Καβάφης του Σπανού τραγουδιέται, έχει ρυθμό, έχει μέλος κι αυτό δεν καταγράφεται ως μειονέκτημα. Είναι κάτι που δεν έχει συμβεί ως τώρα με άλλες δισκογραφικές απόπειρες μελοποίησης του συγκεκριμένου ποιητή, που φέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννησή του. Γράφει σχετικά στο ένθετο της έκδοσης ο Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Ο Γιάννης Σπανός γεννημένος μελωδός ανακάλυψε στα ερωτικά ποιήματα του Καβάφη την καταγωγική τους λυρική ρίζα… Συνάμα ο κοσμοπολίτης Καβάφης βρήκε στον Ελληνοπαρισινό Σπανό την απαραίτητη ατμόσφαιρα του…».
 

Η επιλογή του έμπειρου Μανώλη Μητσιά, ενός ερμηνευτή κύρους, που έχει συνδέσει την πολύχρονη παρουσία του στο χώρο του τραγουδιού με το έργο των σημαντικότερων ελλήνων δημιουργών αποδείχτηκε άστοχη. Ο έμπειρος Μητσιάς, που έχει συνεργαστεί και στο παρελθόν με το Γιάννη Σπανό στους δίσκους «Το σαββατόβραδο» (1970) και στον προσωπικό του «Στου καιρού τα ρέματα» (1982), δεν κατάφερε να εκφράσει με τις ερμηνείες του τις αποχρώσεις των ποιημάτων του Καβάφη ούτε να φωτίσει το ιδιαίτερο εκείνο αίσθημα που περιέχεται ή υπονοείται πίσω απ’ την κάθε τους λέξη. Τραγούδησε άρτια, όπως θα τραγουδούσε έναν οποιαδήποτε κύκλο τραγουδιών του Γιάννη Σπανού, αλλά αυτό, στην προκειμένη περίπτωση, δε φτάνει…