Ούτε στα 80's τέτοια κατάντια, τόση κακομοιριά, τέτοιος επαρχιωτισμός. Τα λέγαμε και στην «Εφ.Συν», προ ημερών: ακόμα και σε πράγματα που αφορούν τη μουσική, τα παρελκόμενά της δηλαδή, όπως τα ξένα μουσικά περιοδικά λόγου χάριν. 

 

Τέλος τα περισσότερα από τα ξένα μουσικά περιοδικά για την Ελλάδα. Δεν τα φέρνουν τα πρακτορεία, δεν έρχονται. Τα μεγάλα εννοώ, τα ευρείας κυκλοφορίας, το Mojo, το Q, εσχάτως και το NME. Έπαψαν να τα στέλνουν στη χώρα μας. Προφανώς η κυκλοφορία τους έπεσε κατακόρυφα, οι ξένοι εκδοτικοί οίκοι έκριναν ασύμφορη την αποστολή τους στην πτωχή, πλην τιμία Ελλάδα. Αλλά είναι κι άλλα, δεν είμαστε και τόσο εντάξει στις οικονομικές μας συνδιαλλαγές μαθαίνω, κάποιες ατασθαλίες, καθυστερήσεις πληρωμών κ.ο.κ. (update: Ο Χρήστος Δασκαλόπουλος μας είπε πως άλλαξε ο διανομέας και από Ιούλιο θα επανέλθουν στα περίπτερα τα περιοδικά - κάποια.)

Πριν από δύο χρόνια έβλεπα στα κεντρικά περίπτερα «ντάνα» τα νέα τεύχη του Uncut στην πλατεία Μαβίλη. «Πουλάει περισσότερο και από τα ελληνικά μουσικά περιοδικά», μου έλεγε τότε ο περιπτεράς. Απευθύνθηκα από δημοσιογραφική περιέργεια και στο Κεντρικό Πρακτορείο Τύπου. Ειδικά το Uncut, αυτό το πολύ σοβαρό μουσικό περιοδικό, έδινε χιλιάδες αντίτυπα στη χώρα μας. 

 

Με την είσοδο, λοιπόν, του 2014 άρχισαν τα κενά. Ένα τεύχος δεν ήρθε καν, ήρθε ένα άλλο μετά καθυστερημένο κι έκτοτε τίποτε. Εξαφανίστηκαν. Απόρησα, ρώτησα, έμαθα: σταμάτησαν να τα φέρνουν στην Ελλάδα πια. Αχά! Λαμπρά. Όπως τότε, τη δεκαετία του '80 στην Κυπαρισσία που αγοράζαμε το «Ποπ και Ροκ» με έναν μήνα καθυστέρηση. Το τεύχος Απριλίου το παίρναμε τέλη Μαΐου, έπρεπε πρώτα να το μαζέψουν από τα περίπτερα των Αθηνών κι εμείς οι πολίτες Β' κατηγορίας να περιμένουμε στην επαρχία τα περισσεύματα. Και δεν υπήρχε internet τότε ούτε καν τηλεόραση καλά καλά. Μόνο το «Μουσικόραμα» στην TV και η ΕΡΑ, το Πρώτο και το Δεύτερο Πρόγραμμα στα ραδιόφωνα. 

 

Και δεν είναι μόνο τα μουσικά, μου είπαν πως αντίστοιχο ζήτημα υπάρχει και με τα άλλα (περιοδικά). Από τον Economist μέχρι μερικά κινηματογραφικά. Θα γίνω ξανά συνδρομητής, αναγκαστικά. Ήμουν και παλιότερα για χρόνια, αλλά το έκοψα, μου άρεσε η ιεροτελεστία της αναμονής, η φιλία που αναπτύσσεις με τον περιπτερά που σου κρατάει το τεύχος και άλλα τέτοια. Τουλάχιστον θα μου έρχεται πιο φτηνά με τη συνδρομή. Αυτά όμως είναι εκπτώσεις ζωής και συναισθημάτων...