1. Τον Θεοδωράκη τον εκτιμώ ιδιαίτερα ως δημοσιογράφο, για την ανθρωποκεντρική του οπτική. Τις δε συνεντεύξεις του, αυτές τις λιτές και λιγόλογες, τις θεωρώ πραγματικό πρότυπο. Πιστεύω, μάλιστα, ότι το MEGA, με την αποχώρησή του, μένει δημοσιογραφικά ακάλυπτο, αφού πλέον στο δυναμικό του απομένουν φανατικοί εμπρηστές της καθημερινότητας, με ανάλγητη δεξιά γλώσσα ή με δήθεν αριστερή επικάλυψη, εξίσου στρατευμένοι στην εξαπάτηση.
 

2. Από τον Σταύρο Θεοδωράκη έχω πάρει δύο φορές συνέντευξη για το μηνιαίο περιοδικό με το οποίο συνεργάζομαι εδώ και 14 χρόνια. Θαύμασα πολλά από τον λόγο του, δεν θα ξεχάσω όμως το σοκ μου για δύο του φράσεις, ειπωμένες στη συνομιλία μας του 2011 (έχει σημασία η χρονιά). Η μία είναι «ο Σημίτης ήταν σπουδαίος πρωθυπουργός» και η άλλη, με αφορμή την επιλογή και εκλογή Καμίνη - Μπουτάρη, «για κάτι τέτοια τον αγαπάμε τον Γιώργο».
 

3. Μπορώ να θαυμάσω δημοσιογραφικά αλλά δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να εμπιστευτώ πολιτικά κάποιον που αγαπάει ή αγάπησε τον άνθρωπο που έφερε το ΔΝΤ στην Ευρώπη και θεωρεί ή θεώρησε «σπουδαίο πρωθυπουργό» τον άνθρωπο, επί των ημερών του οποίου η μίζα, η διαφθορά και η διαπλοκή οργίασε. Κυρίως, όμως, δεν μπορώ να εμπιστευτώ πολιτικά κάποιον, όταν βλέπω ό,τι πιο χυδαίο υπάρχει σήμερα στη δημοσιογραφία (όπως το Πρώτο Θέμα του Αναστασιάδη) να κάνει παραποτάμιο πάρτι για την απόφασή του να πολιτευτεί.